Drachme 25

7η τέχνη
31
---------
Αυτό που έκανε ιδιαίτερη αίσθηση στην εκδήλωση, ήταν οι αντιδράσεις
των Γερμανών παρευρισκομένων. Παρακολουθώντας αποσβολωμένοι
το ντοκιμαντέρ, χωρίς ανάσα, συμμετείχαν από το πρώτο μέχρι το τελευταίο
λεπτό, δείχνοντας έντονο ενδιαφέρον να μάθουν ακριβώς την ουσία
των γεγονότων. Είδαμε ανθρώπους να αποχωρούν οργισμένοι με τη θηριωδία,
άλλους θλιμμένους για τα κοινά βάσανα των λαών, άλλους να στέκουν
εμβρόντητοι μπρος στην αποκαθήλωση της μέχρι τότε άγνοιάς τους
για τα γεγονότα, εμφανώς συγκινημένοι και με κάποιο ίχνος «ενοχής» για
τους προγόνους τους. Εξάλλου, όπως προαναφέρθηκε, ένα πέπλο σιωπής
κάλυπτε τόσα χρόνια την υπόθεση, συστηματικά και τεχνηέντως.
Με αυτά τα δεδομένα, λοιπόν, και με την οικονομική κρίση να ταλανίζει
τους λαούς της Ευρώπης, άλλοτε λιγότερο κι άλλοτε περισσότερο,
τι ρόλο καλείται να διαδραματίσει η νέα γενιά, Ελλήνων και Γερμανών,
στην άμβλυνση των όποιων αντιθέσεων και την ομαλή κοινή ευρωπαική
πορεία; Ασφαλώς, κάθε απόπειρα προσέγγισης οφείλει να εδράζεται
στον αμοιβαίο και εποικοδομητικό διάλογο, ώστε το τεράστιο βάρος της
μνήμης να καταστεί κοινό κτήμα, με μοναδικό γνώμονα την συναδέλφωση
των λαών και την αποφυγή παρομοίων θηριωδιών στο μέλλον.
Ενδεικτικά αναφέρουμε την πρόσφατη πρωτοβουλία
Γερμανών μαθητών από το Augsburg, οι
οποίοι, στα πλαίσια της φιλοξενίας τους στην πόλη
των Ιωαννίνων, κατέθεσαν στεφάνι στο μνημείο των
θυμάτων του Ναζισμού στους Λιγγιάδες. Ένα μήνυμα,
όπως οι ίδιοι είπαν, ενάντια στη θηριωδία του
Ναζισμού και υπέρ της συναδέλφωσης των λαών
και της ειρήνης. Κι όπως λέει κι ο ίδιος ο Αργύρης
Σφουντούρης στο βιβλίο του, που κυκλοφόρησε
στις 20 Απριλίου από τις εκδόσεις «ΒΕΡΓΙΝΑ» με
τίτλο «ΠΕΝΘΩ ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ - ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓ-
ΜΑ ΤΟΥ ΔΙΣΤΟΜΟΥ»:
«Ας φανταστούμε πως κάποτε καταφέρνουμε να
σώσουμε τη γη μας απ’ την οικολογική καταστροφή.
Θα θέλαμε άραγε τότε, αυτός ο οικολογικά άψογος
πλανήτης μας να κατοικείται από βαρβάρους;»