plik .pdf, 19.9 Mb - Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku

• Dariusz ZadrożnyMiejsce spotkań spontanicznychprojekt dyplomowy, 2005promotor profesor Edmund HomaEdmund Homa jest znany z żywego reagowania na codziennepotrzeby akademickiego życia, z otwartego, życzliwego stosunkudo ludzi. Szczególną Jego cechą jest niezwykła tolerancja dlaprzekonań i postaw kolegów, niejednokrotnie także dla ich wadi błędów.Jako dziekan, prorektor, kierownik katedry nie szukał splendoru,chciał być – i był – użyteczny. Pracowitość, skromność i rzetelnośćzjednały Mu powszechne zaufanie, którym się cieszy do dziś.Jego twórczość w dyscyplinie architektury wnętrz – w tym równieżstatków – jest przykładem kultury plastycznej i biegłości warsztatowej,zaś osiągnięcia w zakresie wzornictwa mebli, zwłaszczasiedziskowych, można uznać za wybitne. Łączą one w spójnysposób racjonalność rozwiązań funkcjonalnych, duże wyczuciemateriału, technologiczność i logikę konstrukcji z poetyką formy.Charakterystyczne dla twórczości Edmunda Homy jest poszukiwanieśrodków wyrazu właściwych dla naszego kręgu kulturowego,złożonego z wpływów krajów zarówno zachodnioeuropejskich,jak i skandynawskich.Kulturę pojmowaną jako trud doskonalenia się, wrażliwość na takiewartości jak wspólne dobro, rozsądek, cierpliwość, powściągliwość– taki przekaz profesor Edmund Homa pozostawia w darze nam,swoim studentom i współpracownikom.Krystyna BrandowskaZanim znalazłem własną drogę do samodzielności, dojrzewaławe mnie myśl, by podjąć próbę zmierzenia się z problememzauważalnej stagnacji w dziedzinie kształtowania nowych strukturużytkowych.Bliski po studiach kontakt z przemysłem meblarskim, który wówczasjeszcze w dużej mierze opierał sie na tradycyjnych metodachobróbki, umożliwił mi stopniowe zbliżenie się do tajnikówwarsztatowych dobrego rzemiosła. Wkrótce jednak, po unowocześnieniuparku maszynowego, zostało ono zdominowaneprzez technologię przemysłową, charakteryzującą się seryjnościąi unifikacją wyrobów.Istotne znaczenie w mojej karierze zawodowej i artystycznej miałorozpoczęcie pracy w gdańskiej uczelni plastycznej, początkowo naWydziale Architektury Wnętrz, a potem na Kierunku WzornictwaPrzemysłowego. Otworzyło to przede mną nowe możliwości rozwoju,a jednoczesnie pozwoliło na dzielenie się ze studentamidoświadczeniem w dziedzinie projektowania przemysłowego.Wzornictwo przemysłowe było w tamtym czasie nowym wyzwaniemdla projektantów mebli, które do tej pory były raczejpodporzadkowane konwencji stylów i form tradycyjnych,charakteryzujących się wspólnymi cechami użytkowymi, formalnymii konstrukcyjnymi. Współczesnym meblom, ogołoconymz wartości historycznych i detalu zdobniczego, należało nadawaćtakie środki wyrazu plastycznego, które nie byłyby sprzecznez technologią przemysłową, a jednocześnie miałyby charakterzgodny z obowiązujacą estetyką. Nie mogła to być tylko postawatwórcza nastawiona na działanie spontaniczne i intuicyjne. Kształti budowa tak trudnego mebla jak krzesło w nowych warunkachzostały pozbawione dotychczasowego wyrazu i powstawałygłównie z elementów nieposiadających cech zdobniczych.Wartością nadrzędną nowego wzornictwa pozostawały w dalszymciągu czynniki kompozycyjne, takie jak kontrast, proporcje i skala,rytmy i podziały, faktura i barwy. Środkiem wypowiedzi projektantapozostał nadal rysunek w postaci szkiców koncepcyjnych i projektuwykonawczego.Przy pomocy linearnego zapisu na płaskich rzutach twórca musiprzekazać swoją ideę możliwą do zrealizowania w materialeprzy użyciu odpowiednich maszyn. Wymaga to od projektantaniezwykłej wyobraźni i sprecyzowanej wizji plastycznej, aby przypomocy ograniczonych możliwości zapisu zdefiniować skomplikowanei nie zawsze spójne elementy projektu w wyszukany i jednoznacznysposób.Edmund Homa347 .