plik .pdf, 19.9 Mb - Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku

. 352Moje pierwsze wejście w roku 1973, już jako asystenta, do KatedryProjektowania Form Przemysłowych, która dwa lata wcześniejnazywała się Katedrą Architektury Okrętów i Form Przemysłowych,zapamiętałem tak: przy dużym stole siedziało doborowe towarzystwo– Giga Petrycka, Roman Sznajder, Ewa Cofalik i Jacek Karpiński,a przy mniejszym, pod oknem, siedział szef katedry, profesor AdamHaupt, który coś pisał i nie przerywając ani na chwilę pisania,z całkowitą podzielnością uwagi jednocześnie żywo uczestniczyłw rozmowie.Chociaż wówczas katedra już nie nazywała się Katedrą ArchitekturyOkrętów – problematyka okrętowa była wciąż w niej żywa.W katedrze studenci i dyplomanci przechodzili ciężką szkołę projektowania.Oto niektóre prace dyplomowe z tamtego okresu:„Poduszkowiec” – pojazd turystyczny dla kilkudziesięciu pasażerów„Jednoosobowy pojazd podwodny” do obserwacji naukowych,„Amatorska ciemnia fotograficzna na statku towarowym” (byławynikiem studium zagospodarowania wolnego czasu marynarzy),„Wczasy na wodzie” – był to system barek mieszkalnych i pchaczyprzemieszczających się po jeziorach, „Pchacz Lash” – pełnomorskipchacz wielozadaniowy, w którym szczególną wagę przywiązanodo kabiny sterowniczej.Cechą charakterystyczną procesu dydaktycznego w katedrzezawsze była dogłębna analiza problemu, który był powodemprojektowania.Często, równolegle z dydaktyką, w katedrze były prowadzoneprace naukowo-badawcze. Jedną z nich było zaprojektowaniezestawu drobnych elementów wyposażenia wnętrz okrętowych,które miała produkować fabryka w Reczu Pomorskim. Miały tobyć wieszaki ubraniowe i toaletowe, popielniczki, półki pod telefony,uchwyty na szklanki i syfony, i tym podobne. Dotychczasowaprodukcja była przestarzała, bazowała na odlewach mosiężnych,chromowanych i na drewnie. Nasze rozwiązania miały być nowoczesne,także technologicznie – ale bez możliwości zastosowanianowych materiałów!Udało się nam wyszperać w fabryce duże ilości odpadów – kilkunastocentymetrowepasy blachy nierdzewnej – one stały się naszympodstawowym surowcem. Projekty i modele powstawały w modelarnikatedry – któregoś wieczoru ktoś z zespołu powiedział: Panieprofesorze, teraz jest kilka godzin pracy w modelarni – dopieropotem będzie można podjąć jakąś decyzję. O której skończycie?– zapytał profesor. Około trzeciej, czwartej. Profesor pojechał dodomu i o godzinie trzeciej w nocy... zjawił się w modelarni.Inną interesującą pracą badawczą, na zlecenie Marynarki Wojennej,był kask dla profesjonalnego płetwonurka. Praca zakończonasześcioma prototypami testowanymi w naturalnych warunkach(bojowych) przez płetwonurków MW. Bardzo złożone zadanie.Wiele założeń i hipotez, szczególnie we wstępnej fazie, trzebabyło sprawdzać, dosłownie, na własnej głowie. Zdarzały się i takiesytuacje: sprawdzaliśmy proponowane przez nas fonowody– na ile zrozumiała jest mowa płetwonurka, który jest pod wodą.Aby przekonać zleceniodawcę, należało wykonać taką próbę,zarejestrować dźwięk na taśmie i odtworzyć. Eksperymentyprzeprowadzaliśmy w łazience profesora, na zmianę z profesoremzanurzając głowę w wannie pełnej wody – i tak przez dwie godziny.Eksperyment wypadł pomyślnie. Nasze fonowody zostały zastosowanew rozwiązaniu ostatecznym.Chociaż projektowanie wnętrza „Cleopatra’s Bar” z działalnościąkatedry formalnie nie miało niczego wspólnego, jednak muszęo tym wspomnieć. Było to duże zamierzenie – realizacja wnętrzareprezentacyjnego na największym w tym czasie statku wyciecz-kowym na świecie, budowanym w Helsinkach dla amerykańskiegoarmatora Carnival Cruise Line. Konkurowaliśmy projektemz zespołem amerykańskim. Przegraliśmy. Pozostała nam realizacjawedług założeń projektu amerykańskiego. Angażowała onakilkunastu malarzy, rzeźbiarzy, architektów, projektantów wzornictwaz naszej uczelni. Profesor Adam Haupt był dyrektoremartystycznym tego zamierzenia – z uwagą i szacunkiem zawszesłuchany przez zespół: malarzy, rzeźbiarzy i nas, projektantów.Był też bezsprzecznie głównym twórcą i duchem gdańskiegowariantu wnętrz „Cleopatra’s Bar”. Armator określił warunki:wnętrze ma przywoływać architekturę i sztukę egipską. W wersjiamerykańskiej sztukę egipską traktował nonszalancko.Profesor Haupt mówił: Sztuka egipska jest sztuką sakralną,podchodzić do zadania należy ze szczególną uwagą, stosującelementy sztuki egipskiej we wnętrzach rozrywkowych, będą tomotywy pogodne, na przykład radosne tancerki; charakterystycznadla Egiptu była ogromna rozpiętość skali – od małych rzeźb dogigantycznych budowli. Właśnie obok miniaturowych utworówstoją gigantyczne, jak na wnętrze okrętowe, kolumny, które się niekończą, przebijają sufit niebieskim światłem....Praca przy projekcie „Cleopatra’s Bar” była dla mnie szczególniecennym doświadczeniem.To tylko niektóre moje wspomnienia związane z niezmierniebogatym życiorysem twórczym profesora Adama Haupta.JACEK POPEK• Adam Haupt, Jacek Popekwspółpraca: Maria Kuczyńska,Lech NowiczKask płetwonurka profesjonalnego