ömrün qürbət payı - Azərbaycan Milli Kitabxanası

BABALI - ƏĢi o, hamısını gop eyləyir, heç elə bir fərlibaĢlıtanıdığı adam da yoxdur. Sadəcə olaraq yalandan ĢiĢirdir.Bir dəfə avtobusda baĢımıza oyun açdı. EĢitmisiz?ƏSƏD - DanıĢ eĢidək də.ġĠROĞLAN (qımıĢaraq) - Hə, hə, Babalı sən canın söyləhəmin əhvalatı. Qoy bir az əhvalımız düzəlsin. Baxmayaraq ki,mən o əhvalatı səndən bir neçə dəfə eĢitmiĢəm. ƏsədeĢitməyib. Bir də eĢitsə nə olar ki? Sən o hadisəni hər dəfə bircür danıĢırsan. DanıĢdıqlarının heç biri o birinə uyğun gəlmir.Həmin əhvalatı eĢitmiĢ olsaydı belə, indi danıĢacağın onunçüntəzə olacaqdı. Hi, hi...(gülür).BABALI (ciddi görkəm alaraq) - ƏĢi avtobusla kəndəgəlirdim. Kamalla Əli də mənimlə idilər. QonĢu rayondan birisiyanımda oturmuĢdu. TanıĢ olduq, Ģirin söhbətə giriĢdik. QonĢurayonlu bizim kənddən çoxlu adam tanıyırdı. Əli də ondan geriqalmamaq üçün onun rayonundan olan bir dostunun adınıçəkdi. Lap çoxdan Cabir müəllimlə dostluq etdiyini soylədi.Səfalı kəndinə çatar-çatmaz qonĢu rayonlu kiĢi avtobususaxlatdı. O, avtobusdan düĢməzdən əvvəl bizdən xahiĢ etdi ki,Həsənə, Kərimə, Əkbərə ondan salam söyləyək. Bizim Əli dəeləmə tənbəllik, ondan xahiĢ etdi ki, Cabir müəllimə salamsöyləsin. QonĢu rayonlu kiĢi geri çevrilərək: ”ƏĢi Cabirmüəllim mən özüməm də” deyib avtobusdan düĢdü və heç geridə baxmadı. Bizim isə gülməkdən az qaldı qarnımız cırıla. Əliisə kəndəcən heç ağzını açmadı, ha, ha...(Birlikdə gülürlər).Əhmədov kupeyə daxil olur və Əsədin yanında oturur.ƏHMƏDOV (yarımçıq araq butulkasına baxaraq) -Deyəsən axı zakuskanız qurtardı. Bunu (arağa iĢarə ilə) sonayetirə bilmədiniz.ƏSƏD - Yox, yox, biz içən deyilik. Elə, belə...ƏHMƏDOV (gülümsəyərək) - A kiĢilər,nə danıĢırsınız?Kstati, mən öz kliyentlərimi əla tanıyıram. (Diplomat portfeliaçıb oradan bir neçə mandarin və limon çıxarıb stolun üstünə 120