ömrün qürbət payı - Azərbaycan Milli Kitabxanası

Konsertin baĢlanmasına bir neçə saat qalmıĢ, biz ailəlikləĢəhər mədəniyyət sarayına yollandıq. UĢaqlar bizdən irəlidəidilər. Uzaqdan gördüm ki, qapının ağzında bizim uĢaqlarıkimsə saxlayır. Elə düĢündüm ki, ərəb yoldaĢlardır, yavalideynsiz, ya da ki, dəvətnaməsiz uĢaqları içəriyə buraxmaqistəmirlər. Yeyin yeriyib oraya çatanda bir də gördüm ki,böyük oğlum Eminlə bir cavan oğlan bizə doğru gəlir. Bizəçatmasına iki-üç addım qalmıĢ, ərəb sandığım oğlanı tanıdım.O, sevincək üstümə atıldı, qucaqlaĢdıq. Bu bizim qapıqonĢumuz (Bakıda) Yusif idi. Sən demə Yusif Bakıdan gələnrəqs qrupunun solisti imiĢ. Əlcəzairdən əvvəl onlar bir həftəTunusdə olmuĢ, oradan da Əlcəzairə gəlmiĢdilər. Yusif bizigörüb elə kövrəlmiĢdi ki, sanki vətəndən uzun müddətə ayrıdüĢən biz yox, odur. Biz özümüzü dəyanətli, Ģux göstərməyəçalıĢırdıq. Amma Allah bilir ki, ürəyimizdə nələr çəkirdik....Nümayəndə heyətimiz mədəniyyət sarayına tərəf irəlilədi.Mən əlimdə gül dəstəsi onlara yaxınlaĢıb, salamladım vəyanımdakı yoldaĢları bir-bir təqdim etdim. Nümayəndəheyətini Əlcəzairin Təhsil və Ġdman naziri müĢayiət edirdi.Bumerdesdə iĢləyən azərbaycanlı A.Ağayev bizim nazirəmüraciətlə dedi: Biz sizin yolunuzu çoxdan gözləyirdik. Azərbaycanlılarnümayəndə heyəti üçün süfrə hazırlamıĢdır. XahiĢ edirikkonsertdən sonra bizim qonağımız olasınız.Nümayəndə heyətinin baĢçısı Q.Əliyev üzünü əlcəzairlihəmkarına tutub: Mənim həmyerlilərim məni öz evlərinə dəvət edirlər –dedi. Siz buna necə baxırsınız?Əlcəzairli nazir: Bizim adətimizə görə heç vaxt əziz qonaqlarımızınhərəkətləri ölkəmizdə məhdudlaĢdırılmır – deyə cavab verdi.Bizim nazir qəh-qəhə çəkib: Ah, siz nə gözəl diplomatsınız, ah, siz nə gözəldiplomatsınız – deyə təkrar etdi. 58