ömrün qürbət payı - Azərbaycan Milli Kitabxanası

Bir dəfə mənim maĢınımın təkəri buraxdı. Təkəri yamamaqüçün təmir emalatxanasına gətirdim. Həyat yoldaĢım və biroğlum da mənimlə idilər. Hava elə isti idi ki, kölgədə belədurmaq olmurdu. Təmir emalatxanasının yanındakı suköĢkündən su alıb içirdik. Su köĢkünün yanında bir darvazavardı və onun yanında bir kiĢi dayanmıĢdı. O, mənə yaxınlaĢıbdedi:- Cənab, bir bura gəlin.Mən darvazadan içəri girdim. Qapının arxa tərəfində yekəbir çəllək var idi.Qoca mənə:- Sizin içdiyiniz suyu bax bu çəlləkdən götürürlər – dedi.Ola bilsin sizə bir ziyanı dəyməsin. Amma o uĢağa bu sudanverməyin, yazıqdır, xəstələnər.Sonra o mənə hasara alınmıĢ (əlcəzairlilər hasar çəkməyinecə də sevirlər) imarətin sahibi olduğunu söylədi və bizimharalı olduğumuzu soruĢdu. (Qoca sir-sifətimizdən qəribəolduğumuzu hiss etmiĢdi). Mən Sovet ölkəsindən gəldiyimizivə özümün müəllim olduğumu söylədim. O mənə:- Axı siz rusa oxĢamırsınız – dedi. Ruslar sarıbənizolurlar.Mən:- Siz düz buyurursunuz – dedim. Biz sovet vətəndaĢıyıq,lakin rus deyilik. Sovet ölkəsində yüzdən artıq millətin vəxalqın nümayəndələri yaĢayırlar. Biz azərbaycanlıyıq.KiĢinin gözləri sanki iĢıqlandı.- Siz müsəlmansınız, eləmi? – deyə soruĢdu.Dedim:- Bəli azərbaycanlılar müsəlmandırlar. Bəs siz bunuharadan bilirsiniz?O, dərin köks ötürərək bizi evinə dəvət etdi. Məntələsdiyimizi bildirib, ona təĢəkkür etdim. Sonra o, evdənkimisə səslədi. Evdən cavan bir qız çıxdı. Ona ərəbcə müraciətetdi. BaĢa düĢdüm ki, qıza deyir ki, qonaqlar üçün su gətir. Heç 27