ömrün qürbət payı - Azərbaycan Milli Kitabxanası

tanıyırıq. Artıq iki saatdan sonra Nazim bizi tapdı. GörüĢdük,öpüĢdük. Nazim mənim Bumerdesli dostum Rafiqlə Əlcəzairtorpağında ilk dəfə idi ki, görüĢürdülər. Rafiqlə Nazim Bakıdaeyni ali məktəbdə iĢləyirlər. Hiss olunurdu ki, Nazim bizdən dəçox darıxır. Axı zarafat deyil, o, ailəsiz, tək yaĢayırdı. Bəli,burada uĢaqların təhsil alması üçün Ģərait olmadığından, analaröz övladlarını evdə qoyub buraya gələ bilmirlər. KiĢilərin isəailəsiz Böyük Səhranın “qapısı” ağzında “dayanması”həddindən artıq çətindir. Öz-özümə deyirəm: Bir az da döz, qardaĢ, döz. Məzuniyyətə az qalıb. Evdəhər Ģeyi unudacaqsan.Həmyerlimizi yola saldıqdan sonra baĢımın ağrıdığını hissetdim. Dərman almaq üçün əczaxanaya yollandım. QarĢımaçıxan ilk əczaxanaya girdim. Əczaçı məni görcək:- Cənab-deyə müraciət etdi (Bu onlarda bir adətdir. Məncəbu adəti onlar fransızlardan götürmüĢlər. Bu o deməkdir ki,cənab, nə istəyirsiniz?)Mən:- BaĢağrısı dərmanı verin zəhmət olmasa-dedim.O, mənə bir dərman təklif etdi və xeyli təriflədi (Yəqinəcnəbi olduğumu hiss etmiĢdi). Sonra soruĢdu:- Siz əcnəbisiniz?- Bəli-dedim.- Hansı ölkədən gəlmiĢsiniz?- Sovet ölkəsindən.Sonra Əlcəzairdə dəfələrlə eĢitdiyim sözləri bu da təkraretdi:- Axı siz rusa oxĢamırsınız?Mən onun bizim ölkə haqqında müəyyən məlumata malikolduğunu hiss etdim və bunu yoxlamaq üçün dedim:- Məgər Sovet ölkəsində yaĢayanların hamısı ruslardır?- Bilirəm, bilirəm-dedi. Sizin ölkədə müxtəlif xalqlaryaĢayır. Siz hansı millətdənsiniz? Təsadüfən azərbaycanlıdeyilsiniz ki? 88