Pokaż treść!

hobby i pasje: ludzie pwr po godzinachPochwali się Pani jakimiśsukcesami?Przez dłuższy czas aktywnie uczestniczyłamw życiu klubu. Jeździłam naturnieje w Polsce, do Czech, na Słowację,do Niemiec. I na pewnym etapieosiągnęłam naprawdę bardzo dużo.Byłam wicemistrzynią Polski gryw bule, otrzymałam tytuł najlepszejzawodniczki międzynarodowego festiwaluw Żywcu. Trenowałam praktyczniecodziennie, po pracy z moimikoleżankami i kolegami z klubu spotykaliśmysię w parku i graliśmy, bezwzględu na pogodę. Codziennie odbywałysię jakieś mecze, sparingi, gry.Użyła Pani czasu przeszłego. Terazjuż Pani nie gra?Zawodowo – już nie. Po urodzeniadziecka siłą rzeczy musiałam sobietrochę odpuścić. Ale mój mąż dalejgra intensywnie. W międzyczasie„wyrosła” spora grupa młodych graczyi oni przejęli pałeczkę.Gra w bule to sport dla całej rodziny – pani Kasia z mężem i synemra wylosowała rozpoczęcie) wybieramiejsce rzutów i rysuje na ziemiokrąg. Stojąc obiema nogami w narysowanymokręgu, rzuca świnkę naodległość 6-10 m, zachowując metrodstępu od przeszkód (mury, drzewa).Następnie ten albo inny graczz drużyny rzuca kulę możliwie najbliżejświnki. Gracz przeciwników stajew okręgu i stara się umieścić swojąkulę bliżej „cochona” niż przeciwnikalbo wybić kulę przeciwnika.Grę kontynuuje drużyna, którejkula jest dalej od świnki. Gdy drużynieprzegrywającej skończą się kule,drużyna przeciwna stara się umieścićresztę swoich kul bliżej świnki. Kiedyobie drużyny nie mają już kul, następujeobliczenie punktów. Wygrywającyzespół dostaje tyle punktów, ilekul umieścił bliżej świnki niż drużynaprzeciwna.Gracz z drużyny, która wygrała, rzucaświnkę z miejsca, w którym ostatnioleżała, i gra rozpoczyna się od nowa.Wygrywa zespół, który pierwszyzgromadzi 13 punktów. Dokładne informacjeo zasadach można przeczytaćna stronie internetowej Polskiej FederacjiPetanque: www.petanque.pl.Gdzie wrocławscy pionierzy petankizaczynali grać?W parku koło Astry. Wraz z moimiznajomymi każdą wolną chwilę – bezwzględu na pogodę – przeznaczaliśmyna granie. Powoli zaczęło się torozkręcać, pojawiła się też możliwośćwyjazdów za granicę.102Kiedy ta wakacyjna fascynacjaprzerodziła się u Pani w zawodowegranie?Trochę dzięki wizycie tego Francuza.A była to ciekawa historia, bo któregośdnia szłam do pracy i zobaczyłamw gazecie wielki artykuł o grzew bule. I zdębiałam – obszerny teksto mojej ulubionej petance! Okazało się,że ów człowiek miał pojawić się w Leśnicy,żeby propagować bule. Nie musiałamsię długo namyślać. Pojechałamna spotkanie, a tam już zebrała siępierwsza grupa zapaleńców. Jak potemsię okazało, byli to pierwsi członkowieprzyszłego klubu Pe tanka.I był to pierwszy zawodowy klubpetanki w Polsce?Tak. Nasz klub współtworzył podwalinyzasad obowiązujących w polskiejfederacji gry w petankę – oczywiścieopartych na regułach francuskich.Tworzyliśmy regulaminyturniejów, zawodów, klasyfikacji itp.Doczekaliśmy się reprezentacji Polski,która startuje w międzynarodowychkonkursach.Pani też startowała jakozawodniczka?Oczywiście. Choć na mistrzostwachświata byłam jedynie jako obserwator.Niesamowite emocje, bo akuratwtedy Polska po raz pierwszy startowaław tego typu zawodach. I tak naprawdędopiero tam zobaczyliśmy, coto znaczy grać profesjonalnie. Bo trzebamieć świadomość, że gra zawodowai granie towarzyskie to dwie różnesprawy.Na czym polegają różnice?W grze towarzyskiej stawia się bardziejna układanie kuli i ładne jej spuentowanie(umieszczenie jak najbliżejświnki). A w zawodowym stylu ważnejest przede wszystkim celne strzelanie.W każdej drużynie jest tzw. tireur,który ma wybijać kule przeciwnika,żeby zrobić miejsce dla swoichzawodników.Czyli to Wasza rodzinna „choroba”?W dodatku bardzo zaraźliwa(śmiech). Ode mnie się zaczęło, aleprzeszło na męża i przyjaciół. Do tejpory się nie wyleczyliśmy. Sami organizujemyturnieje petanki – mamyprzed domem nasz własny bulodrom,czyli specjalne pole do gry w bule(13×3 m). To jedno z naszych zrealizowanychmarzeń.I często grywacie?Komplet „treningówek” można kupić już za 35 złnumer 238