Front Matter 21 Oct. 08 - Family Radio Worldwide

Una sa lahat, matatandaang ang mapako sa krus ay ang sumpain ng Dios. Ang buongdrama sa Golgota, na kung saan nakatayo ang mga krus, ay hinigitan ng sumpa ng Diossa atin, na sa pamamagitan ay sasailalim tayo sa pagkawasak magpakailanman. Angpinaka-nakahihiyang kamatayan na maaari nating isipin ay tunay na nakikita. Angdalawang kriminal, na kumakatawan sa lahat ng tao sa mundo, ay mararanasan angkaparusahang itinakda ng batas, “Ang kabayaran ng kasalanan ay kamatayan” (Roma6:23). Sila ay nasa ilalim ng sumpa ng batas. Ang batas ay pinarusahan silang mamataysa pamamagitan ng pinaka-nakahihiyang at isinumpang kamatayan. Ang mga tao aynamamatay sa libo-libong magkakaibang paraan, subali’t walang kahiya-hiya na gayang pagpako sa krus. Kapag sila ay patay na, kailanman ay hindi na sila mulingmabubuhay. Kaya nga, nawala sa kanila ang pamana na buhay na walang-hanggan atang pagmana sa bagong langit at sa bagong lupa. Maaaring nagbayad sila ng napakalakinghalaga para sa kaligayahang kanilang naranasan, ang mga kasalanang ginawa nila, sabuhay na ito.Nalaman nating ang malaking bahagi ng kaparusahan sa kasalanan ay angpagkawala ng mga kaligayahan at pagpapala ng buhay na ito, kasama ang pagkawala sapagmana sa kaharian ng Dios, na kabilang ang parehong buhay na walang-hanggan atang pagmana ng bagong langit at ng bagong lupa. Totoo, siyempre, na ang mga namataybago ang oras ng pag-agaw ay hindi ito nalalaman. Subali’t ito ang katotohanan, gayang itinuturo sa atin ng talinghaga ng taong mayaman at si Lazaro sa Lucas 16. Nangmakita ng taong mayaman si Lazaro sa sinapupunan ni Abraham, na sa espirituwal ayitinuturo ang ating mga mata sa walang-hanggang mana ng mananampalataya, ayinihambing niya ang kanyang nakalulungkot na buhay na kailanman ay hindi na niyamuling tatamasahin ang anumang kaluguran ng kanyang dating buhay, ni hindi na siyadarating pa sa pinakamataas na kaligayahan at kasiyahan ng espirituwal na pamana. Sakatunayan, siya ay labis na naghihinagpis dahil sa bahaging ito ng matinding galit ngDios.Gaya ng nalaman natin, ang pagkaalam sa napakasamang pagkawala ng manaay tunay na mararanasan ng bilyon-bilyong tao na papasok sa araw ng paghatol, anghuling limang buwan. Habang nabubuhay pa, ay makikita nila ang mga tunay namananampalataya habang sila ay umaakyat sa langit sa pinakamataas na kaluwalhatian,habang sila sa kanilang mga sarili ay nanatili sa mundo sa nakatatakot na libis ngkamatayan. Sa katunayan, pinatutunayan nito na ang mahalagang bahagi ng kaparusahansa kasalanan ay ang pagkawala ng mana. Ang katotohanang ang ilang tao ay namatay nahindi nalalaman na mawawala sa kanila ang mana ay hindi makababago sa katotohanangdahil sa kanilang mga kasalanan, na bahagi ng kaparusahan, ay nawala ang hindi kapanipaniwalangmahalagang mana.Naganap NaAng buhay na palabas na nagpapakita kung paanong dinala ni Jesus angmatinding galit ng Dios para sa ating mga kasalanan ay nagwakas nang si Jesus aysumigaw, “Naganap Na”. Ito ay labis na pagpapahirap na kinakailangang maranasanni Jesus sa ikalawang pagkakataon. Gayon pa man, ang ikalawang pagkakataon ayhindi bilang pagsisikap upang bayaran ang ating mga kasalanan, kundi upang ipakita saatin at sa mga pamunuan at mga kapangyarihan kung paano Siya nagdusa, bago nilikhaang mundo, upang gawin ang ganap na kabayaran.Ang tatlong oras ng kadiliman, pagkatapos sumigaw ni Cristo, “Dios ko, Diosko, bakit mo ako pinabayaan?” ay kinakailangang kabilang ang kamangha-manghang39