Front Matter 21 Oct. 08 - Family Radio Worldwide

4. Pagkawala ng pamana na buhay na walang-hanggan, kasama ang pagkawalang pagmana sa bagong langit at ng bagong lupa.5. Walang-hanggang pagkawasak, kailanman ay hindi na muling mabubuhay.Habang ang lahat ng mga parusang ito ay darating sa mga taong hindi naligtas,sa karaniwan, ang tao ay namamatay na hindi nalalamang ang kanyang kamatayan aybunga ng kasalanan sa kanyang buhay. Kung siya ay kasapi sa simbahan, maaaringnaniniwala siya sa kinaugaliang palagay na ang mga makasalanan ay pupunta saimpiyerno na kung saan sila ay walang-hanggang pahihirapan. Subali’t hindi ito suliraninpara sa kanya sapagka’t siya ay nakatitiyak na siya ay ipinanganak na muli, nanangungumpisal na kasapi ng simbahang iyon.Sa katunayan, sa buhay ng karamihan sa mga taong simbahan, at madalas ay sabuhay ng mga taong nasa labas ng simbahan, ang paniniwala na ang kamatayan aykamangha-manghang sandali ng pagpunta sa mas mabuting lupain. Kaya, ang kamatayanay tinitingnan na oras ng tagumpay, kahit na ito ay nababahiran ng kalungkutan dahil samahihiwalay sa mga mahal sa buhay at sa mga mabubuting bagay na tinamasa ng tao sabuhay na ito.Gayon pa man, ang taong hindi naligtas na namatay ay magpasawalanghanggangpatay na ngayon. Kailanman ay hindi niya mararanasan nang may-malay angmatinding galit ng Dios. Totoo, sa oras ng pag-akyat sa langit ng mga tunay namananampalataya, ang mga labi ng kanyang katawan na inilagay sa hukay aynakakahiyang ilalabas sa libingan, upang hiyain ng Dios at ng mga makalangit namanonood. Subali’t ang namatay na taong hindi naligtas ay walang may-malay nakaalaman dito. Totoo, na nawala sa kanya ang karapatan sa buhay na walang-hangganat ang pagmana sa bagong langit at sa bagong lupa, subali’t hindi niya ito talaganalalaman.At saka, sa buong buhay ng mga taong ito, madalas ay may labis na kagalakanat kaligayahan. Naranasan nila ang mga bagay na gaya halimbawa ng pagmamahal ngpamilya at ang mga kaligayahan sa pagtira sa isang magandang mundo. Kaya, angbuhay at kamatayan ay mabuting lahat, kahit na kailanman ay hindi sila naligtas. Nasaan,kung gayon, ang matinding galit ng Dios sa mga taong kailanman ay hindi naligtas?Kahit papaano, ay parang naligaw tayo ng landas sa ating pagkakaunawa sa pamamaraanng paghatol ng Dios.Subali’t hindi tayo naligaw ng landas. Sa halip, ay nalalaman nating angpinakamataas na tuon ng mundong ito ay hindi sa programa ng pagliligtas ng Dios o saplanong paghatol ng Dios. Ito ay sa karunungan at kaluwalhatian ng Dios. Matatandaangnalaman natin na ang layunin ng Dios sa paglikha sa sangkatauhan at paglagay sa kanyasa mundong ito ay upang magkaloob ng napakalaking palabas kung saan ang lahat ngmga pamunuan at mga kapangyarihan sa kalangitan ay makikita ang napakalakingkarunungan at kaluwalhatian ng Dios, habang ginagawa ng Dios ang Kanyang planongpagliligtas sa pamamagitan ng mahigit sa 13,000 taon ng kasalanan.Kaya nga, makikita natin, halimbawa, na habang kinamumuhian ng Dios angmakasalanan (Mga Awit 5:5), na diyan ang Kanyang makalangit na sumpa ay sa kanya,gayon pa man Siya ay may napakalaking pagkaawa at pagkahabag sa Kanyang buongnilikha, kabilang ang mga makasalanan. Sa Mateo 5:45 ay basahin natin:Upang kayo’y maging mga anak ng inyong Ama na nasa langit: sapagka’t70