ISBN 978-83-60538-18-0 Kraków 2008 - Województwo Małopolskie

Dzięki tym zmianom rezydencja zyskała formę klasycystyczną.Po 1945 roku dwór przejmuje Państwowy Fundusz Ziem i odtądsłużył różnym instytucjom, nieuchronnie popadając w ruinę.W 1985 roku nastąpiła rozbiórka dworu w związkuz budową zapory w Dobczycach. Pierwotne plany odbudowysiedziby szlacheckiej nie zostały zrealizowane. Dwór miałpełnić funkcję ośrodka konferencyjnego na terenie zakładuUnitra w Osieczanach, sąsiadujących z Droginią. Elementydworu zaczynają niszczeć. Wystarczyło 10 lat, aby większośćścian i konstrukcja dachu uległy destrukcji. Ratunkiem okazałosię zakupienie pozostałych elementów przez Jerzego Motykę– ówczesnego dyrektora Muzeum w Chrzanowie – z myśląo rekonstrukcji na terenie skansenu w Wygiełzowie.Na terenie skansenu postanowiono odtworzyć dwór w jegonajdawniejszej formie, pozostawiając XIX‐wieczny portyk. Autoremscenariusza wyposażenia wnętrz jest Henryka Haduch.Obecnie dwór jest jednym z najbardziej okazałych i charakterystycznychbudowli na terenie Muzeum – NadwiślańskiPark Etnograficzny w Wygiełzowie i Zamek Lipowiec. Z wolnawypełniany sprzętami z epoki nie tylko nawiązuje do konkretnieodtwarzanego miejsca, ale przywołuje atmosferę minionychczasów.Budynek drewniany, o konstrukcji zrębowej, z zewnątrzpotynkowany gliną i bielony, wzniesiony na rzucie wydłużonegoprostokąta. Dwutraktowe wnętrze dworu z amfiladowymukładem pomieszczeń i z centralnie usytuowaną przelotowąsienią zostało zaadaptowane do potrzeb działalności muzealnej(ekspozycyjnej i upowszechnieniowej) oraz administracyjnej.W części ekspozycyjnej znajduje się wystawa stała wnętrzdworskich: „Mieszkanie zamożnej rodziny szlacheckiej naprzestrzeni wieku od połowy XIX wieku do 1945 roku”, którejscenariusz oparto na wspomnieniach wnuczki ostatniegowłaściciela – Kazimierza Bzowskiego. Jej uzupełnieniem jestwystawa zdjęć archiwalnych z albumu rodu Janota-Bzowskich.Ekspozycja wnętrz dworskich obejmuje pięć sal: salon, pokójpani, pokój ciotki rezydentki, sypialnię i gabinet pana.Z oryginalnego wyposażenia zachowały się piece kaflowe z początkuXX wieku. Wykonane są z ceramicznych, barwnych kafli,ozdobionych malowanymi zwierzętami, roślinami i ornamentamiroślinno‐geometrycznymi. Kolorystyka tła kafli jest wyznacznikiemkoloru ścian w poszczególnych pomieszczeniach.Najbardziej reprezentacyjnym pokojem jest salon. W nimkwitło życie towarzyskie oraz kulturalne dworu. Tutaj podejmowanogości, a także odbywały się uroczystości. Wystróji umeblowanie salonu jest najokazalsze. Znajdują się tu dwakomplety mebli (kanapa, krzesła, owalny stół) w stylu Biedermeierowskim.Pomiędzy oknami, nad komodą, umieszczonowysokie lustro – tremo. Najbardziej funkcjonalnym meblemna wyposażeniu jest sekretera z uchylnym blatem do pisanialistów. Na otynkowanych i pomalowanych na kolor żółtyścianach salonu wiszą portrety przodków.5539