ISBN 978-83-60538-18-0 Kraków 2008 - Województwo Małopolskie

58Etnograficznego. Hanna Pieńkowskawspominała po latach:…Dyrektor Zborowski konsultowałwszystkie prace prowadzone w tymzespole od roku 1950, jak również brałczynny udział w ustaleniu koncepcji zorganizowanegotu przez WojewódzkiegoKonserwatora Zabytków pierwszegow kraju w pełni działającego ParkuEtnograficznego [H. Pieńkowska: JuliuszZborowski wobec konserwacji zabytków[w:] Zborowski Juliusz: Pisma podhalańskie,Kraków 1972, T. 2, s. 12].Organizacja skansenu nastąpiła jużpo śmierci ostatniej przedstawicielkirodu Moniaków – Joanny Wilczkowej,która na mocy aktu darowizny miałazapewnione dożywotnie zamieszkiwaniewe dworze. Zmarła w 1951 roku,8081nie doczekawszy zakończenia remontuzniszczonego dworu. Po jej śmierciużytkownikiem terenu dworskiegoi budynków zostało Polskie TowarzystwoTurystyczno-Krajoznawcze – Oddziałw Zakopanem. Po zakończeniuremontu dworu i budynków gospodarczych,w latach 1953–1954, przystąpionodo organizacji ekspozycji muzealnejoraz budowy skansenu. Prace te powierzonoPodhalańskiej Komisji Opiekinad Zabytkami (Sekcji Oddziału PTTKw Zakopanem). Opiekę merytorycznąobjęły Hanna Pieńkowska oraz WandaJostowa – kustosz Muzeum Tatrzańskiegoi członek Podhalańskiej KomisjiOpieki nad Zabytkami. Wspomagał jąniezmordowany Juliusz Zborowski orazsporadycznie inni pracownicy MuzeumTatrzańskiego. Po uroczystym otwarciuskansenu w 1955 roku rozpoczętostarania o pozyskiwanie najbardziejtypowych dla tego regionu zabytków.