| Στιγμές από τη ζωήτης σύγχρονης Ιαπωνίας.◗◗Είχε πλέον επιλέξει οριστικά να γίνει μέρος μιας μακραίωνης παράδοσης,να γνωρίσει τα ήθη και τις τελετουργίες και άρχισε νακαταγράφει όλα αυτά που συνέθεταν τον παραδοσιακό πολιτισμότης νέας πατρίδας του. Για να αφομοιώσει καλύτερα τα στοιχείαπου συνθέτουν αυτόν τον πολιτισμό θα αρχίσει να επισκέπτεταιναούς, να μεταβαίνει σε τόπους που θεωρούνταν στοιχειωμένοι,να μιλά με ηλικιωμένους. Ένας απ’ αυτούς ήταν ο παππούς τηςΣετζούκο, ένας παλιός Σαμουράι που έμενε προσκολλημένοςστον παραδοσιακό τρόπο ζωής. Αρχίζει να μελετά τον Βουδισμόκαι την παραδοσιακή θρησκεία της Ιαπωνίας, τις σιντοϊστικές παραδόσεις.Παράλληλα, όμως, γνωρίζει και αυτό που του είχε λείψειαπό τα παιδικά του χρόνια, τη θαλπωρή της οικογενειακήςζωής.Μιλώντας με τους σημερινούς Γιαπωνέζους καταλαβαίνει κανείςαυτό με το οποίο συμφωνούν οι περισσότεροι μελετητές του: οΕλληνοϊρλανδός συγγραφέας ήρθε πάνω στην ώρα που άλλαζε ηΙαπωνία και αποτέλεσε μοχλό αντίστασης διδάσκοντας στους μαθητέςτου να σέβονται τον πολιτισμό και τις ρίζες τους. Τα βιβλίατου κυκλοφορούν ακόμη, ενώ το 2004 πραγματοποιήθηκαν σημαντικέςεκδηλώσεις με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 100ετών από το θάνατό του. Παράλληλα, υπάρχουν κάμποσοι σύλλογοισε διάφορες πόλεις της χώρας που ασχολούνται με τη μελέτητου έργου του. Κι όταν, πριν από δέκα χρόνια, αποφασίστηκενα εκδοθούν τα Άπαντά του, συνεργάστηκαν δεκάδες μελετητέςκαι λόγιοι.Σύμφωνα με τον κ. Ιναγκάκι, τα κείμενα του παππού του αποτελούνέναν ασφαλή τρόπο να γνωρίσει κανείς τον γιαπωνέζικο πολιτισμό.Αλλά οι Γιαπωνέζοι φαίνεται πως του χρωστούν και κάτιακόμη. Μας το λέει με λίγα λόγια ο εγγονός του:- Ήταν αυτός που έκανε γνωστή την Ιαπωνία στον δυτικό κόσμοκαι γι’ αυτό δεν πρόκειται να ξεχαστεί ποτέ. Ήδη υπάρχουν μουσείααφιερωμένα στον ίδιο, πάρκα, σύλλογοι και ομάδες μελέτης.Ο κ. Ιναγκάκι φαίνεται να έχει δίκιο. Ο Λευκάδιος είχε γνωρίσειτον πολιτισμό πολλών χωρών, είτε από προσωπικά βιώματα, είτεμελετώντας τους. Ξέρουμε, ας πούμε, ότι τον γοήτευε κάθε αναφοράστον ελληνικό πολιτισμό. Είχε ζήσει στην Ιρλανδία και στηνΑμερική. Ήταν ένας ταξιδευτής που προτίμησε να πλησιάσει ένανξένο πολιτισμό όχι ως «ανώτερος», όπως συνέβαινε στις μέρεςτου, όχι ως απλός εξωτερικός παρατηρητής, αλλά ως «μέτοχός»του. Μιλά για αερικά και φαντάσματα, ενσωματώνει στο λόγο τηνπροφορική λογοτεχνία της Ιαπωνίας· το κείμενό του για τις πάπιεςΟσιντόρι (συμβολίζουν τον συζυγικό έρωτα) διασώζει την αρχέγονηπίστη στα σύμβολα των Γιαπωνέζων: Ένας κυνηγός πουπεινούσε είχε σκοτώσει την αρσενική πάπια σε κάποια λίμνη· τοβράδυ ονειρεύτηκε πως εκείνη που είχε μείνει θρηνούσε σπαρακτικά.Πήγε στη λίμνη και την είδε να τρυπιέται με το ράμφος τηςκαι να πεθαίνει μπροστά του.Το ηθογραφικό στοιχείο είναι έντονο ακόμη και στα περιηγητικάκείμενά του. Το πρώτο του βιβλίο «Ματιές στην άγνωστη Ιαπωνία»πρόσφερε στους αναγνώστες του μιαν εντυπωσιακή ξενάγηση.Το δίδασκαν για πολλές δεκαετίες στα σχολεία. Δενπρόκειται για μια απλή περιγραφή της χώρας αλλά για ουσιαστικήΟ Κοϊζούμι έκανε γνωστό στη Δύση τον πολιτισμό της Ιαπωνίας.48
| Η προτομή του Λευκάδιου Χερνστο άλσος του Δήμου Σιντζούκου στο Τόκιο.ΥΠΕΡ Χ ΑΝΟΙΞΗ 2011 προσέγγιση στη γιαπωνέζικη ψυχή. Σε ένα κείμενό του για το γιαπωνέζικοχαμόγελο μεταφέρει την απορία ενός ανθρώπου πουείχε συναντήσει εκεί: «Γιατί δεν χαμογελούν ποτέ οι ξένοι;» Τοδιαβάζω και σκέφτομαι πόσο εύκολα σε κατακτά ένας λαός πουχαμογελά με την κάθε ευκαιρία…ΤΟ ΑΛΣΟΣ ΚΟΪΖΟΥΜΙ ΚΑΙ Ο ΔΗΜΟΣ ΛΕΥΚΑΔΑΣ| Οι Γιαπωνέζες επιμένουν να ντύνονται παραδοσιακά, ιδιαιτέρωςόταν προσέρχονται σε κοινωνικές εκδηλώσεις, όπως οι τελετές τσαγιού.Ένα μικρό άλσος στο δήμο Σιντζούκου είναι σήμερα ένας απότους σημαντικότερους τόπους μνήμης του Λευκάδιου Χερν. Ότανφτάναμε, αναχωρούσε ένα σχολείο· οι μικροί μαθητές πληροφορούνταιαπό τις πρώτες σχολικές τάξεις για τον συγγραφέα τους.Παράλληλα, όμως, πληροφορούνται και για την ελληνική και τηνιρλανδική καταγωγή του. Οι επιγραφές στην ελληνική και την αγγλικήγλώσσα συνθέτουν ένα πολυπολιτισμικό περιβάλλον, θυμίζονταςίσως με τον καλύτερο τρόπο την πολυσχιδή προσωπικότητατου συγγραφέα.Η προτομή του είναι δώρο της ελληνικής Κυβέρνησης και τοποθετήθηκεεκεί το 1993. Στη μεταλλική επιγραφή διαβάζουμε:«Ο Λευκάδιος Χερν (ιαπωνιστί Γιάκουμο Κοϊζούμι) εγεννήθη ειςτην ελληνικήν νήσον Λευκάδα και απεβίωσεν εις τον ιαπωνικόνδήμον Σιντζούκου. Εξ αυτής της σχέσεως, ο Δήμος Λευκάδος καιο Δήμος Σιντζούκου συνήψαν, τον Οκτώβριον του 1989, δεσμούςφιλίας. Επ’ ευκαιρία της δημιουργίας άλσους εις μνήμην του ΛευκάδιουΧερν υπό του Δήμου Σιντζούκου, η ελληνική κυβέρνησιςδωρίζει την προτομήν αυτήν εις τον Δήμον, ευχομένη όπως ηφιλία μεταξύ Ελλάδος και Ιαπωνίας ενισχυθεί περαιτέρω μέσωτης Λευκάδος και του Σιντζούκου.Απρίλιος 1993Κωνσταντίνος Βάσσης,Πρεσβευτής της Ελλάδος στην Ιαπωνία».Σε άλλο σημείο ο δήμος του Δουβλίνου έχει τοποθετήσει τη δικήτου επιγραφή. Όπως και ο δήμος Λευκάδας.49