τευχος 59 - Xalkiadakis

| Στον τάφο του Γιάκουμο Κοϊζούμι.Οι Γιαπωνέζοι αφήνουν πάντα λίγα λουλούδιαστον εθνικό συγγραφέα τους.Η ΣΥΜΒΟΛΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑΤΗΣ ΠΕΤΡΑΣΤο ψιλόβροχο κάνει πιο μελαγχολικό τοκλίμα στο νεκροταφείο του Τόκιο. Ο συνοδόςμας, ένας 60χρονος Γιαπωνέζος,μας οδηγεί στον τάφο του Κοϊζούμι. Προχωρώνταςπαρατηρώ διαφορετικούς τύπουςτάφων χωμένους ανάμεσα σεκαταπράσινα δέντρα. Ακόμη και χριστιανικοίσταυροί προσδίδουν μια διαφορετικήαπόχρωση στον κόσμο της γαλήνιαςσιωπής. Ίσως δεν υπάρχει πιο ανεκτικόςλαός απέναντι στις θρησκευτικές πεποιθήσειςτων άλλων. Το νεκροταφείο είναικοινό για τους ανθρώπους διαφορετικώνθρησκειών.Κάπου εκεί, στο μεγάλο κοιμητήριο της ιαπωνικήςπρωτεύουσας, βρίσκεται και ητελευταία κατοικία του Λευκάδιου ή Κοϊζούμι.Ένας τάφος λιτός, με πέτρες πουλάμπουν καθώς πέφτει πάνω τους ηβροχή. Κοιτάζοντάς τον θυμήθηκα πως τοπρώτο κείμενό του που είχα διαβάσει μιλούσεγια πέτρες! Σε κάποιο βιβλίο του οΚοϊζούμι ξεναγεί τον αναγνώστη του στηνιαπωνική ψυχή γράφοντας πως ο ξένοςθα εκπλαγεί βλέποντας παντού τοποθετημένεςπέτρες, συνήθως λείες από τις κοίτεςτων ποταμών, με ιδεογράμματα σκαλισμέναπάνω τους. Τον είχαν εντυπωσιάσειοι φυσικές πέτρες που βρίσκονταιακόμη και στα κοιμητήρια. Μια τέτοια μεγάληπέτρα βρίσκεται τώρα και στο δικότου. Δίπλα, μέσα σε φυσικά ανθοδοχεία,οι περαστικοί αποθέτουν λουλούδια.Ο Γιαπωνέζος συνοδός μας τα περιποιείταιώστε να σχηματίζουν μικρές ανθοδέσμες.Άλλωστε, σε τούτη τη χώρα δενμπορεί να είναι τίποτα τυχαίο και ατακτοποίητο.Παρατηρώ τα λουλούδια. Τα περισσότεραείναι φρέσκα. Μερικά απ’ αυτάθα είχαν αποτεθεί εκεί λίγη ώρα πριν φτάσουμε…Το πρωί εκείνηςτης μέρας είχα διαβάσεισε κάποιοφυλλάδιο πως οιμαθητές του είχαντοποθετήσει στοντάφο του μια ποιητικήεπιγραφή,σαν επιτύμβιο επίγραμμαμνήμης:« Στον Γιάκουμο Κοϊζούμι που η πένα τουήταν πιο δυνατή από τη ρομφαία του ένδοξουέθνους το οποίο αγάπησε»…50