Gündem Güncel

kitapları çokça oyun ve etkinlikle dolu ama
gördüğümüz kadarıyla bunlar sınıfta uygulanmamaktadır.
“Yazdıysanız tahtayı siliyorum”,
“Susun, beni dinleyin” uygulamaları çocuklara
hitap etmemektedir.
Bir danışanım paylaşmıştı; 1. Sınıftaki çocuğuna
öğretmen test vermiş. Testte şöyle bir soru
var: “Doğalgaz kaçağı olduğunda aşağıdakilerden
hangisini yapmalıyız?” Altında da dört şık.
Çocuk, şıkları beğenmemiş olacak ki, beşinci
bir şık eklemiş; “Burnumuzu kapatıp nefes almadan,
dışarı kaçarız” diye. Ertesi gün heyecanla
öğretmene bunu gösterdiğinde öğretmen;
“Olmamış” diyor ve ısrar ediyor, “Bu dört şıktan
birini seçeceksin”. Çocuk, akşam eve gelmiş, dakikalarca
ağlamış, “Ama anne, burnumuzu kapatırız,
dışarı kaçarız, ölmeyiz. Bu doğru değil
mi?”. Sadece bu tavrın çocuktaki hasarını anlatmaya
kalksam sayfalar yetmez.
Değerlendirilmesi gereken bir diğer husus ise,
proje performans ödevleri. Bunların çıkış noktası
doğruydu. Ama bu ödevler, uygulamanın
felsefesine uygun verilmediği için anne babalar
tarafından yapılmaya başlanmış, dolayısıyla da
uygulamalar tedavülden kaldırılmak zorunda
kalınmıştır. Bunun yerine öğretmenlere, anne
babalara projenin, performansın temel mantığının
anlatılması ve kaldırılmaması gerekirdi.
Bugün bazı öğretmenlerimiz “Sistem böyle” diyerek,
sekiz yıl sonra sınav olacak çocuğa, daha
birinci sınıftan itibaren testler vermektedir. Hâlbuki
test, çocuğa sadece seçmeyi öğretir, beyni
tembelleştirir. Çocuğun özgünlüğünü, üretkenliğini
köreltir, yok eder. Bu nedenle, ek kaynaklara
başvurmadan -ki yasak- Milli Eğitim’in
ders ve çalışma kitaplarını kullanmak yeterlidir.
Diğer bir husus; mevcut sınav yönetmeliğinde
de olduğu gibi, üçüncü sınıfa kadar çocuğun sınavla
muhatap olmaması gerekir. Çünkü kaygı
ve korku durumunda beyin normal işlevini kaybeder
ve kendini kapatır. Bu nedenle öğretmen
çocuğu, korkutmadan ve kaygılandırmadan,
çocuğa yansıtmadan değerlendirme yapmalıdır.
Çocuk ilkokulda çok başarılı olursa ilerde de
böyle olacak diye yaygın bir kanaat var. Bu,
günümüz çocukları için geçerli değildir. Bize
gelen birçok aile, çocuklarının ortaokul veya
lisede okula gitmek istemediklerini, notlarının
giderek kötüye gittiğini, kitap okumak istemediklerini
belirtmekte. Böyle durumlarda, bu
gençlerle ilgili ilk öğrenmek istediğim konular;
“İlkokulda çok mu başarılıydı?” “Okumaya 3-4
ayda mı, geçti?” veya “Kitap okuma konusunda
çok mu ısrarcı olundu ve takip edildi?” olur.
Maalesef aldığım cevaplar hep “Evet” dir. Bir
maraton düşünün. Maratonun ilk metrelerinde
çocuk nefes nefese bırakılıyor. Sonrasını siz düşünün.
117
Bu uygulamalar, aile cephesini de sıkıntılı ve karanlık
bir noktaya taşımaktadır. Çocuğu sürekli
anne babaya şikâyet eden; sürekli çocuğun ek-
TÜRKİYE DİYANET VAKFI İYİLİK BÜLTENİ OCAK - MART 2015