KADARE VEPRA POETIKE

VEPRA POETIKE
Fill pas mbarimit të studimeve, vjen romani Gjenerali i ushtrisë së
vdekur, (1963), i cili, që me botimin e parë në Paris, u shpall libër botëror.
Si duket, ajo bota tjetër, Perëndimi, pëlqente më shumë prozën e tij.
Kjo bota tjetër dinte dhe t’i peshonte gjërat në bankën ndërkombëtare
të vlerave. (Rokfeleri në vitet tridhjetë i kishte shkruar bashkëqytetarit
të tij oxhakfshirës se në llogaritë dhe në numrat e tij ai mbante
parasysh gjithë botën.) Mbase, Ismail Kadaresë i eci fati në këtë botë,
ku po botoheshin njëri pas tjetrit gati të gjitha romanet e tij apo mbase
Gjirokastra, në këtë rast, nuk po zgjaste dorën e lypësit për ndihmë, por
po hynte me vlerat e saj në portat e botës së madhe. Proza, romanet e tij,
u vlerësuan në ngritje prej saj. Me kohë, filluan kandidimet për “Nobel”-
in, mori disa nga vlerësimet më të shquara në botë, si çmimin e madh
britanik “The Man Booker International Prize 2005”.
*
Poezitë e para të këtij libri shënojnë vitin 1957. Poezia e fundit, më
saktë, poema e fundit në këtë libër, Tirana në dimër” i përket vitit 2005.
Pra, kemi mbi pesëdhjetë vjet poezi, ndryrë në një libër si ky që kemi
në dorë.
Nga imazhet e para veçojmë ato nga poezia Fusha shtrihet e errët:
Fusha shtrihet e errët tutje.
Drurët nxijnë tek-tuk si hajdutë.
Diku larg vetëtin, bie shi....
Një situatë fshehtësie, ngjethëse, e mbarsur me krim, me natën
dhe me shiun si sfond. Një sfond i gatshëm për cilëndo shfaqje të së
mbrapshtës, të krimit, të fatkeqësisë, sado rëndë dhe vuvët që të ngjizen
ato.
xv