POST SCRIPTUM 4 - 2020

ADRIAN MECHOCKI
– młody człowiek z Pułtuska, którego
fotografie przykuwają uwagę, wywołują ciekawe
odczucia i nie pozostawiają obojętnym.
W tym wywiadzie chcę Państwu przybliżyć
tę nietuzinkową postać i zainteresować jego
twórczością, bo jest niezwykle inspirująca.
Witaj Adrianie. Zachwyciły mnie Twoje
nietuzinkowe fotografie. Jak długo zajmujesz się
tą dziedziną sztuki? Jak to się stało, że właśnie
fotografia stała się Twoją pasją?
Szukałem odskoczni. Kupiłem aparat,
by nagrywać filmy z wakacji (da się w internecie
znaleźć te upokarzające materiały), ale gdy
okazało się, że nie wyjeżdżam zbyt często,
to pomyślałem, że spróbuję drugiej funkcji tego
sprzętu. Mowa o fotografii, rzecz jasna. Wziąłem
sprzęt do ręki... yyy... Może inaczej. Sięgnąłem
po aparat, na którym powoli zaczął zbierać się
kurz i zacząłem wszystko naciskać i przekręcać.
Chwilę później okazało się, że po naciśnięciu
migawki ekran zrobił się czarny i urządzenie
przez około minutę nie reagowało na nic. Po
tym czasie wypluło zdjęcie, które było jedną
wielką białą plamą. „Gratuluję Adrian, zepsułeś”
– pomyślałem i udałem się do komputera celem
znalezienia numeru telefonu do serwisu. Podczas
tych poszukiwań okazało się jednak, że włączyłem
długie naświetlanie i wszystko gra. Zobaczyłem
też, czym jest malowanie światłem i pomyślałem
„a co gdyby...?”. Odpowiedź na to pytanie widać
teraz na moim Instagramie i FB.
Bardzo podoba mi się dynamika Twoich zdjęć
i oniryczny klimat. Czy te obrazy wyrażają Twój
wewnętrzny świat, czy po prostu niezwykle
pomysłowo bawisz się światłem?
Obie te rzeczy. Czasem to forma relaksu,
spontanicznej ekspresji, a czasem walka. Relaks
jest wtedy, gdy włączam muzykę i robię sobie
zdjęcia bez jakiegokolwiek planu na to, co chcę
uzyskać. Natomiast walka zaczyna się, gdy jakiś
pomysł przyjdzie mi do głowy. Nie używam
programów graficznych, by układać smugi światła
tam, gdzie według mnie mają być. Jeśli na zdjęciu
okazuje się, że wykonałem jakiś fałszywy ruch,
to zaczynam jeszcze raz. Robię to do chwili,
aż efekt będzie mi pasował lub do chwili, gdy się
poddam. Zajmuje to czasem wiele godzin, bo
niestety nie mam podglądu na żywo. Naciskam
migawkę, maluję i dopiero widzę co wyszło.
Twoja twórczość wymaga więc dużo cierpliwości
i wytrwałości, a co jest Twoją inspiracją?
Uwielbiam kosmos, neony i fantastykę. Mam
nadzieję, że widać te upodobania w moich
pracach. Często spotykam się z zarzutem, że moje
prace są mroczne. Wolę określenie „tajemnicze”.
Nie lubię mroku. Jestem przecież kolesiem
od światła. Natomiast motywację do robienia
tego typu zdjęć czerpię głównie z rzeczy natury
technicznej. Zadaję sobie pytanie: „Ciekawe, czy
to wykonalne?”. Jeżeli odpowiedź brzmi: „To
raczej niemożliwe”, wtedy zwiększa się szansa,
że tym pomysłem się zajmę.
POST SCRIPTUM
45
45