POST SCRIPTUM 4 - 2020

8.Międzynarodowy Festiwal Poezji Słowiańskiej
Czechowice-Dziedzice – Bielsko-Biała – Cieszyn 2020
NA PRZEKÓR
WBREW
POMIMO
Małgorzata Bobak Końcowa
Pozamykano teatry, kina i galerie, poodwoływano imprezy artystyczne – wieczorki poetyckie,
sesje w bibliotekach i domach kultury, wystawy. Jak żyć? Jak normalnie funkcjonować bez kultury
„na żywo”? Bez spotkań i rozmów, bez uśmiechu życzliwych sobie ludzi (tak, tak, są miejsca, gdzie
poeci się lubią i szanują), bez uścisku dłoni? Mimo wszelkich przeciwności związanych z pandemią
poezja wciąż ma się dobrze. Po prostu chwilowo (częściowo) przeszła do sieci. Od początku roku
odbyło się kilka festiwali poetyckich online (miałam okazję uczestniczyć w edycji bułgarskiej
i rosyjskiej), ale, choć całym sercem popieram internetowe akcje poetyckie, to żadne spotkania
wirtualne nie zastąpią kontaktów w realu. Rozproszeni w przestrzeni, w domach, na cyfrowych
platformach, na odległość, z nabrzmiewającą samotnością, musimy sobie jakoś radzić, ale w życiu
potrzebne są stałe punkty. Bez kontaktów nie ma wspólnoty. Z tego samego założenia wyszedł
organizator 8.Festiwalu Poezji Słowiańskiej Czechowice-Dziedzice 2020, Ryszard Grajek (albo, jak
niektórzy mówią – kapelmistrz lub człowiek-orkiestra). Ryszard jest poetą, ekonomistą, animatorem
kultury, prezesem bielskiego SAP-u, ale przede wszystkim – niezrównanym organizatorem.
Postanowił, że mimo obostrzeń i rozszerzającej się „na naszych oczach” czerwonej strefy,
w okrojonym zakresie organizacyjnym, festiwal się odbędzie. Wbrew złym prognozom i pomimo
niesprzyjających wiatrów. Fala niepokoju o zdrowie własne i najbliższych nie nastrajały
do odważnych i jednoznacznych decyzji. Ale nie da się kultury zamknąć w sieci, kultura musi żyć
wśród ludzi. Kultura potrzebuje interakcji. Dlatego, choć z pewną nieśmiałością, postanowiliśmy
przyjąć zaproszenie. Potraktowaliśmy poezję jako lek. Lek na niepokój, depresję i niepewność
jutra. Zachowując największą ostrożność, nie poddaliśmy się, a organizatorzy i współpracujące
instytucje dołożyli wszelkich starań, by imprezy okołopoetyckie odbyły się pod znakiem
najwyższego bezpieczeństwa i reżimu sanitarnego. Nie wszyscy goście dotarli, z nieobecnymi
fizycznie łączyliśmy się internetowo, ale łączność była i to jest najważniejsze.
„W festiwalowych rozmowach podkreślaliśmy doniosłość spotkania w tak trudnych czasach,
kiedy reglamentuje się nam bliskość, wydziela dostępną przestrzeń, dyktuje dystans niemożliwy
do dosłownego przestrzegania, zamyka maską uśmiech” – to słowa jednego z uczestników
festiwalu, poety Stanisława Malinowskiego – z którymi nie można się nie zgodzić.
W ramach festiwalu odbyły się spotkania m.in.: w Miejskim Domu Kultury i Miejskiej Bibliotece
Publicznej w Czechowicach-Dziedzicach, w Książnicy Beskidzkiej i Kubiszówce w Bielsku-Białej
oraz w Domu Narodowym w Cieszynie. Zaplanowane sesje w szkołach musieliśmy niestety
przenieść do sieci, ale że spotkania z młodzieżą są niezwykle ważne, to dołożyliśmy wszelkich
starań, żeby było ciekawie.
Poezja, kultura, sztuka są nie do przecenienia. Szczególnie w czasach niełatwych, w codziennym
odosobnieniu i oderwaniu od normalności. To była ważna i potrzebna impreza. Minęło kilka
tygodni, wszyscy jesteśmy zdrowi i niewątpliwie bogatsi o kolejne piękne, poetyckie przeżycia.
Wysoko zaraźliwa okazała się tylko poezja.Udało nam się przed kolejnym lockdownem, dosłownie
w ostatniej chwili...
Dyrektor Książnicy, mgr Bogdan Kocurek pożegnał nas słowami: „Obyśmy się spotkali za rok, ale już
w normalnych czasach, a ten festiwal przejdzie do historii, bo odbywał się w czasie pandemii”.
Dziękuję organizatorom za ten zlot. Ubarwił on bowiem ten trudny czas i tchnął w nas dużo
pozytywnej energii do tego, by ze świeżą głową stawić czoła covidowej szarzyźnie.
Renata Cygan z „Covid-19” – rzeźbą Józefa Szypuły.
Biblioteka Publiczna w Czechowicach-Dziedzicach
92
POST SCRIPTUM
Grupa festiwalowa