POST SCRIPTUM_2_2021

Dorothea (dar boga)
Adam Widełka, rocznik 1961. Zajmuje się malarstwem pastelowym, rysunkiem oraz
malowaniem pastelami na tynkach wewnętrznych i zewnętrznych. Jego największy
sukces zawodowy to zdobycie złotego medalu na III Ogólnopolskim Biennale
Paste li – N ow y Sąc z 2000. Równie ważne i prze ło mowe o siągnię c ie to udział
w Międzynarodowym Festiwalu Pasteli we Francji w 2007 roku.
Prace artysty znajdują się w prywatnych kolekcjach w Polsce i za granicą.
I opowiadał innym, co widział i jakie emocje nim targały.
To są moje marzenia, które, żeby mogły się spełnić,
muszą być realizowane przez konkretne działania.
Posłużę się cytatem Olgi Boznańskiej:
„Trzeba kształcić oko, dużo pracować, by pogłębić swoje
widzenie i równocześnie wiedzę; przecież na malarstwo
nie ma recepty; artysta musi mieć olbrzymią wiedzę
malarską, by mógł coś zrobić.”
Jak Pana doświadczyła pandemia? Nie pytam o osobę,
ale o malarza.
Pandemia zmieniła mój punkt widzenia
odnośnie czasu, który jest bardzo ważnym elementem
w twórczości. Czas na tworzenie został zagrożony.
Jest takie powiedzenie: „Kamień, który się nie toczy,
obrasta mchem”. Bałem się, że jeżeli zachoruję, to moja
twórczość zostanie zablokowana. Człowiek chory nie ma
w sobie radości życia. Ja, jako artysta, muszę mieć
tę radość, aby móc tworzyć.
Moje książki dręczą mnie na długo przed tym, zanim
wystukam pierwsze zdanie. Widzę sceny, poznaję
bohaterów i próbuję ich zrozumieć. Jak jest u Pana?
Najpierw wizja, a potem pastel, czy może odwrotnie?
Nigdy nie tworzę wstępnych szkiców do swoich
prac. Siadam do sztalugi i od razu na czystym formacie
płyty lub kartonu tworzę to, co jest zapisane w mojej
głowie. Pomysły przychodzą niespodziewanie, trochę
z zaskoczenia. Trudno to wytłumaczyć. Od 25 lat nie
zmarnowałem ani jednego formatu kartonu lub płyty.
POST SCRIPTUM
69