Kościoł i Państwo Wojujące
Wojna to sprawa o żywotnym znaczeniu dla państwa, obszar życia lub śmierci, droga do przetrwania lub zagłady. Zagadnienie to trzeba więc dokładnie rozpatrzyć. Kto kocha wojnę, doprowadzi kraj do zniszczenia, kto pożąda zwycięstwa, doprowadzi go do niesławy. Wojny nie trzeba kochać i zwycięstwa nie trzeba pożądać. Działaj tylko wówczas, gdy warunki dojrzały do zwycięstwa. 2) Dlatego wynik wojny określa pięć podstawowych czynników i porównanie walczących stron według ich sił oraz siedmiu dalej wymienionych składników. 3) Pierwszym z tych czynników jest droga. Drugim niebo. Trzecim ziemia. Czwartym dowództwo. Piątym zasady. 4) Droga lub wpływ moralny sprawia, że ludzie myślą tak samo jak rządzący, więc pójdą z nimi na życie i na śmierć, nie bojąc się jednego ani drugiego. Nikt nie sprawi, żeby wojsko skutecznie walczyło, jeśli każe mu się walczyć w niesłusznej wojnie ... Wojna to sztuka wprowadzania w błąd.
Wojna to sprawa o żywotnym znaczeniu dla państwa, obszar życia lub śmierci,
droga do przetrwania lub zagłady. Zagadnienie to trzeba więc dokładnie rozpatrzyć.
Kto kocha wojnę, doprowadzi kraj do zniszczenia, kto pożąda zwycięstwa,
doprowadzi go do niesławy. Wojny nie trzeba kochać i zwycięstwa nie trzeba
pożądać. Działaj tylko wówczas, gdy warunki dojrzały do zwycięstwa. 2) Dlatego
wynik wojny określa pięć podstawowych czynników i porównanie walczących stron
według ich sił oraz siedmiu dalej wymienionych składników. 3) Pierwszym z tych
czynników jest droga. Drugim niebo. Trzecim ziemia. Czwartym dowództwo.
Piątym zasady. 4) Droga lub wpływ moralny sprawia, że ludzie myślą tak samo jak
rządzący, więc pójdą z nimi na życie i na śmierć, nie bojąc się jednego ani drugiego.
Nikt nie sprawi, żeby wojsko skutecznie walczyło, jeśli każe mu się walczyć w
niesłusznej wojnie ... Wojna to sztuka wprowadzania w błąd.
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Kościól i <strong>Państwo</strong> <strong>Wojujące</strong><br />
miłość wyraził Jezus w smutnych słowach: „Jeruzalem, Jeruzalem, które zabijasz proroków<br />
i kamienujesz tych, którzy do ciebie byli posłani; ileż to razy chciałem zgromadzić dzieci<br />
twoje, jak kokosz zgromadza pisklęta swoje pod skrzydła, a nie chcieliście!” Mateusza<br />
23,37. {WB 15.3}<br />
O, gdybyś ty, uprzywilejowany narodzie, poznał czas nawiedzenia swego i to, co służy<br />
ku twemu pokojowi! Wstrzymywałem karzącego anioła, wzywałem cię do okazania<br />
skruchy, ale na próżno. Odrzuciłeś nie tylko sługi i proroków, lecz nawet Świętego<br />
Izraelskiego, twego Zbawiciela, a gdy zginiesz, sam będziesz za to odpowiedzialny. „Ale<br />
mimo to do mnie przyjść nie chcecie, aby mieć żywot”. Jana 5,40. {WB 15.4}<br />
Chrystus widział w Jerozolimie symbol świata zatwardziałego w niewierze i buncie,<br />
zbliżającego się do sprawiedliwego sądu Bożego. Cierpienia grzesznej ludzkości dręczyły<br />
Jego duszę i wydzierały z Jego ust okrzyk goryczy. W ludzkiej nędzy, we łzach i krwi Jezus<br />
widział skutki grzechu. Głębokie współczucie dla uciśnionych i cierpiących napełniało Jego<br />
serce. Pragnął przynieść ludziom ulgę. Jednak nawet Jego ręka nie była w stanie wstrzymać<br />
fali ludzkiego nieszczęścia, gdyż mało było takich, którzy u Niego szukali ratunku. Był<br />
gotowy umrzeć, by im umożliwić zbawienie, lecz niewielu przychodziło do Niego, aby Go<br />
prosić o życie wieczne. Majestat Niebios płacze! Syn wiekuistego Boga jest przygnębiony i<br />
złamany udręką! Widok ten zdziwił całe niebo. {WB 15.5}<br />
Ból Chrystusa przedstawia nam całą okropność grzechu. Pokazuje jak trudne — nawet<br />
dla boskiej wszechmocy — jest zadanie ratowania winnych od następstw przekroczenia<br />
prawa. W ostatnim pokoleniu Jezus widział świat znajdujący się w podobnym zwiedzeniu<br />
jak to, które spowodowało zburzenie Jerozolimy. Odrzucenie Jezusa było wielkim grzechem<br />
Żydów. Wielkim przestępstwem chrześcijańskiego świata jest odrzucenie prawa Bożego —<br />
fundamentu rządów Bożych w niebie i na ziemi. Przepisy Boga są znieważane i odrzucane.<br />
Miliony ludzi pozostających w niewoli grzechu i skazanych na powtórną śmierć nie chcą<br />
przyjąć słowa prawdy w dniu nawiedzenia. Jakaż straszliwa to ślepota! {WB 15.6}<br />
Dwa dni przed świętem Paschy Chrystus po raz ostatni opuścił świątynię po<br />
zdemaskowaniu pozornej pobożności żydowskich wodzów i udał się ponownie ze<br />
swymi uczniami na Górę Oliwną. Usiadł na pokrytym zieloną murawą zboczu, skąd<br />
roztaczał się widok na miasto. Jeszcze raz spojrzał na mury, wieże i pałace miasta, jeszcze<br />
raz popatrzył na świątynię i jej olśniewającą wspaniałość — ten diadem piękności,<br />
koronujący świętą górę. {WB 15.7}<br />
Przed tysiącem lat psalmista wychwalał dobroć Bożą dla Izraela, to, że Pan uczynił sobie<br />
świątynię izraelską mieszkaniem. „Przybytek jego jest w Salem; a mieszkanie jego na<br />
Syjonie”. Psalmów 76,3. „Lecz wybrał plemię Judy i górę Syjon, którą miłuje”. Psalmów<br />
78,68. „Zbudował świątynię swoją jak wysokie niebo, jak ziemię; którą ugruntował na<br />
wieki”. Psalmów 78,69. Pierwszą świątynię zbudowano w czasach świetności Izraela. Król<br />
9
Change language