Kościoł i Państwo Wojujące

Kościól i Państwo Wojujące
donośnym głosem przemawiają do ludu lub chwalą się w modlitwach na rogach ulic. W
pałacach królów, na zebraniach filozofów, w szkołach rabinów nikt nie zwraca uwagi na
wspaniały fakt, że Zbawiciel ma wkrótce zjawić się na ziemi — fakt, który napełnił całe
niebo radością i chwałą. {WB 166.4}
Nigdzie nie widać znaków oczekiwania Chrystusa ani przygotowań na przyjęcie Księcia
żywota. Zdumiony poseł Boży chce już wrócić do nieba ze smutną wiadomością, gdy nagle
spostrzega grupę pasterzy, strzegących w nocy stad, którzy spoglądając na usiane
gwiazdami niebo, rozmyślają o proroctwach dotyczących przyjścia na ziemię Mesjasza i z
tęsknotą oczekują nadejścia Zbawiciela świata. Tutaj znajdują się ludzie przygotowani na
przyjęcie poselstwa z nieba. I nagle anioł Pański zjawia się przed nimi ogłaszając radosną
nowinę. Niebiańska wspaniałość napełnia całą równinę, przed oczami pasterzy ukazują się
niezliczone zastępy aniołów, jak gdyby radość była zbyt wielka, by mógł ją zwiastować
tylko jeden anioł. Tysiące głosów zaczyna śpiewać hymn, który kiedyś zaśpiewają
zbawieni: „Chwała na wysokościach Bogu, a na ziemi pokój ludziom, w których ma
upodobanie”. Łukasza 2,14. {WB 166.5}
Jakże wspaniałą nauką jest historia Betlejem! Jakim oskarżeniem naszej niewiary, pychy
i zarozumiałości! Jak ostrzega nas, byśmy czuwali, abyśmy przez swą grzeszną obojętność
nie przespali danych nam znaków, a przez to nie rozpoznali czasu nawiedzenia! {WB
167.1}
Nie tylko na wyżynach Judei i nie tylko wśród prostych pasterzy aniołowie znaleźli
czuwających ludzi, którzy Go oczekiwali. Byli to szlachetni i bogaci mędrcy — filozofowie
Wschodu. Badacze przyrody i magowie dostrzegli Boga w dziełach Jego rąk. Z hebrajskich
pism dowiedzieli się o Gwieździe, która będzie potomstwem Jakuba i gorliwie oczekiwali
Jej nadejścia. Była ona nie tylko „pociechą Izraela” (Łukasza 2,25), ale również
„Światłością, która oświeci pogan” (Łukasza 2,32) i będzie „zbawieniem aż po krańce
ziemi”. Dzieje Apostolskie 13,47. Mędrcy szukali światła i światło to, wypływające z tronu
Bożego, oświeciło przed nimi drogę. Podczas gdy kapłani i rabini Jerozolimy —
wyznaczeni stróże i tłumacze prawdy — spowici byli w duchownym mroku, gwiazda
zesłana z nieba prowadziła pogańskich cudzoziemców do miejsca narodzenia Króla. {WB
167.2}
To właśnie „tym, którzy go oczekują”, Chrystus „drugi raz ukaże się nie z powodu
grzechu, lecz ku zbawieniu”. Hebrajczyków 9,28. Podobnie jak wieść o narodzeniu
Zbawiciela, tak poselstwo o Jego powtórnym przyjściu nie zostało powierzone religijnym
przywódcom ludu, bowiem zaniedbali oni utrzymywanie łączności z Bogiem i odrzucili
światłość niebios. Dlatego nie należeli do tych, o których mówił apostoł Paweł: „Wy zaś,
bracia, nie jesteście w ciemności, aby was dzień ten jak złodziej zaskoczył. Wy wszyscy
208