Kościoł i Państwo Wojujące

Kościól i Państwo Wojujące
Uczestnicy tego ruchu byli ze sobą zespoleni, ich serca wypełniała miłość do bliźniego i
Jezusa, którego spodziewali się wkrótce ujrzeć. Jedna wiara i jedna błogosławiona nadzieja
wznosiły ich ponad wszelkie złe wpływy i były przeciwko napaściom szatana. {WB 211.1}
„A gdy oblubieniec długo nie nadchodził, zdrzemnęły się wszystkie i zasnęły. Wtem o
północy powstał krzyk: Oto oblubieniec, wyjdźcie na spotkanie. Wówczas ocknęły się
wszystkie te panny i oporządziły swoje lampy”. Mateusza 25,5-7. Latem 1844 roku, mniej
więcej w połowie okresu, który rozpoczął się głoszeniem nauki o zakończeniu się
proroczego cyklu 2300 dni, a miał skończyć na jesieni tegoż roku (dopiero później okazało
się, że 2300 lat kończyło się jesienią 1844 roku), poselstwo było głoszone słowami Biblii:
„Oto oblubieniec, wyjdźcie na spotkanie”. Tym, co doprowadziło do głoszenia poselstwa,
było odkrycie, że dekret Artakserksesa (zezwalający na odbudowę Jerozolimy) stanowiący
początek okresu 2300 dni, nabrał mocy dopiero jesienią roku 457 przed Chr., a nie na
początku tegoż roku, jak poprzednio sądzono. Licząc zatem od jesieni roku 457 przed
Chr.,2300 lat kończy się na jesieni roku 1844 po Chr. {WB 211.2}
Dowody oparte na starotestamentowych symbolach również wskazywały na jesień jako
czas, kiedy powinno mieć miejsce wydarzenie określone mianem „oczyszczenia świątyni”.
Problem ten został całkowicie rozwiązany, gdy zwrócono uwagę na sposób wypełnienia się
starotestamentowych przepowiedni i symboli dotyczących pierwszego przyjścia
Chrystusa. {WB 211.3}
Zabicie baranka paschalnego było symbolem śmierci Zbawiciela. Apostoł Paweł
powiedział: „Albowiem na naszą Wielkanoc jako baranek został ofiarowany Chrystus”. 1
Koryntian 5,7. Snop zrobiony z pierwszych płodów rolnych, który w czasie święta
podnoszony był przed Panem, symbolizował zmartwychwstanie Chrystusa. O
zmartwychwstaniu Pana i Jego ludu mówi apostoł Paweł: „Pierwszy Chrystus, potem ci,
którzy są Chrystusowi w czasie jego przyjścia”. 1 Koryntian 15,23. Tak jak podnoszony
snop był uczyniony z pierwszych dojrzałych kłosów zebranych przed czasem żniw, tak
Chrystus był pierwszym nieśmiertelnym owocem żniwa zbawionych, którzy
zmartwychwstając przy powtórnym przyjściu Zbawiciela zostaną zebrani do spichlerzy
nieba. {WB 211.4}
Symbole te znalazły swe wypełnienie nie tylko jako określone wydarzenia, ale również
nastąpiły w przepowiedzianym czasie. Czternastego dnia pierwszego miesiąca kalendarza
żydowskiego, mianowicie tego dnia i miesiąca, w którym każdego roku przez 1500 lat
zabijano baranka wielkanocnego, Chrystus, spożywszy ucztę paschalną wraz ze swoimi
uczniami, ustanowił uroczystość mającą przypominać Jego śmierć jako „Baranka Bożego,
który gładzi grzech świata”. Tej samej nocy schwytały Go „niezbożne ręce, aby Go zabić na
krzyżu”. Chrystus, będąc odpowiednikiem symbolu podnoszonego snopa z pierwocin,
zmartwychwstał trzeciego dnia jako „pierwiastek tych, którzy zasnęli” (1 Koryntian 15,20) i
269