Kościoł i Państwo Wojujące

Kościól i Państwo Wojujące
Jedna z głównych nauk Kościoła rzymskiego głosi, że papież jest widzialną głową
powszechnego Kościoła chrześcijańskiego, najwyższym autorytetem dla biskupów,
duchownych i wyznawców na całym świecie. Co więcej, papieżowi nadano tytuł boski.
Nazwano go „Pan nasz Papież” (Dominus noster papa)1 i uznano za nieomylnego. On z
kolei żąda, aby mu wszyscy oddali cześć. Papiestwo żąda tego, czego szatan żądał od
Chrystusa kusząc Go na pustyni, a wielkie rzesze ludzi są rzeczywiście gotowe tę cześć mu
oddać. {WB 29.5}
Jednak wyznawcy Chrystusa, którzy mają w swych sercach bojaźń Boga i poważają
Jego wolę, dadzą taką samą odpowiedź na to zwodnicze żądanie, jaką dał Chrystus: „Panu
Bogu swemu pokłon oddawać i tylko jemu będziesz służył”. Łukasza 4,8. W Słowie Bożym
nie występuje ani jedna wzmianka o tym, że Bóg ustanowił kogokolwiek prócz Chrystusa
głową Kościoła. Doktryna o supremacji papieskiej jest przeciwna naukom Pisma Świętego.
Papież nie ma władzy nad Kościołem Chrystusowym, chyba że na drodze uzurpacji. {WB
30.1}
Rzym oskarżył protestantów o herezję oraz odstępstwo i wykluczył ich z Kościoła.
Oskarżenia te jednak dotyczyły raczej jego samego, to on właśnie był tym, który porzucił
sztandar Chrystusa i odszedł od „wiary, która raz na zawsze została przekazana
świętym”. Judy 3. {WB 30.2}
Szatan dobrze wiedział, że Pismo Święte pomoże ludziom rozpoznać jego kłamstwa i
sprzeciwić się jego mocy. Sam Zbawiciel świata, gdy był kuszony, posłużył się Słowem
Bożym. Przy każdym ataku Chrystus bronił się tarczą wiecznej prawdy mówiąc:
„Napisano”. Wszystkim twierdzeniom wroga przeciwstawiał mądrość i moc Słowa. Aby
uzyskać władzę nad człowiekiem i utwierdzić swój autorytet, szatan musiał utrzymać ludzi
w nieznajomości Pisma Świętego. Biblia wywyższa Boga, a śmiertelnemu człowiekowi
wskazuje właściwą jemu pozycję, więc jej święte prawdy musiały być zachowane w
tajemnicy. Kościół przyjął ten plan. Przez wiele stuleci rozpowszechnianie Biblii było
zabronione. Nie wolno było jej czytać, ani mieć w domu. Pozbawieni skrupułów księża
interpretowali prawdy biblijne tak, aby usprawiedliwiały ich postępowanie. W takich
okolicznościach uznano powszechnie papieża za zastępcę Boga na ziemi, obdarzonego
władzą nad Kościołem i państwem. {WB 30.3}
Ponieważ Biblia — jedyne źródło wykrycia — błędu była niedostępna, szatan działał
według swego upodobania. Proroctwo mówi, że odstępca „będzie zamyślał odmienić czasy i
zakon”. Daniela 7,25. I faktycznie nie zaniedbał tego. Kościół bowiem poważył się usunąć
drugie przykazanie Boże i rozdzielił dziesiąte na dwa odrębne przykazania, aby utrzymać
pierwotną liczbę przykazań. Było to wyrazem ustępstwa na rzecz nawróconych pogan.
Niedawno jeszcze byli oni bałwochwalcami, żeby nie uprawiali kultu pogańskich bożków,
27