Kościoł i Państwo Wojujące
Wojna to sprawa o żywotnym znaczeniu dla państwa, obszar życia lub śmierci, droga do przetrwania lub zagłady. Zagadnienie to trzeba więc dokładnie rozpatrzyć. Kto kocha wojnę, doprowadzi kraj do zniszczenia, kto pożąda zwycięstwa, doprowadzi go do niesławy. Wojny nie trzeba kochać i zwycięstwa nie trzeba pożądać. Działaj tylko wówczas, gdy warunki dojrzały do zwycięstwa. 2) Dlatego wynik wojny określa pięć podstawowych czynników i porównanie walczących stron według ich sił oraz siedmiu dalej wymienionych składników. 3) Pierwszym z tych czynników jest droga. Drugim niebo. Trzecim ziemia. Czwartym dowództwo. Piątym zasady. 4) Droga lub wpływ moralny sprawia, że ludzie myślą tak samo jak rządzący, więc pójdą z nimi na życie i na śmierć, nie bojąc się jednego ani drugiego. Nikt nie sprawi, żeby wojsko skutecznie walczyło, jeśli każe mu się walczyć w niesłusznej wojnie ... Wojna to sztuka wprowadzania w błąd.
Wojna to sprawa o żywotnym znaczeniu dla państwa, obszar życia lub śmierci,
droga do przetrwania lub zagłady. Zagadnienie to trzeba więc dokładnie rozpatrzyć.
Kto kocha wojnę, doprowadzi kraj do zniszczenia, kto pożąda zwycięstwa,
doprowadzi go do niesławy. Wojny nie trzeba kochać i zwycięstwa nie trzeba
pożądać. Działaj tylko wówczas, gdy warunki dojrzały do zwycięstwa. 2) Dlatego
wynik wojny określa pięć podstawowych czynników i porównanie walczących stron
według ich sił oraz siedmiu dalej wymienionych składników. 3) Pierwszym z tych
czynników jest droga. Drugim niebo. Trzecim ziemia. Czwartym dowództwo.
Piątym zasady. 4) Droga lub wpływ moralny sprawia, że ludzie myślą tak samo jak
rządzący, więc pójdą z nimi na życie i na śmierć, nie bojąc się jednego ani drugiego.
Nikt nie sprawi, żeby wojsko skutecznie walczyło, jeśli każe mu się walczyć w
niesłusznej wojnie ... Wojna to sztuka wprowadzania w błąd.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Kościól i <strong>Państwo</strong> <strong>Wojujące</strong><br />
W trzynastym wieku wprowadzono inkwizycję, najstraszliwsze narzędzie papiestwa.<br />
Sam książę ciemności współdziałał z przywódcami hierarchii papieskiej. W czasie<br />
tajemnych posiedzeń tej instytucji szatan i jego aniołowie sprawowali władzę nad umysłami<br />
złych ludzi. Na posiedzeniach tych znajdował się jednak również anioł Boży, spisując<br />
ponure sprawozdanie o ich uczynkach, niegodziwych wyrokach, jak również historię<br />
wstrząsających tortur i morderstw. „Wielki Babilon” pijany był „krwią świętych”. Miliony<br />
ciał męczenników wołały do Boga o pomstę nad tą odstępczą mocą. {WB 34.2}<br />
Papiestwo stało się tyranem świata. Cesarze i królowie poddawali się bezwolnie<br />
rozporządzeniom rzymskich biskupów. Zdawało się, że w mocy Rzymu spoczywa doczesny<br />
i wieczny los ludzkości. Przez długie stulecia wszędzie z uległością przyjmowano nauki<br />
Rzymu, wypełniano ze czcią wszelkie ceremonie, obchodzono nakazane przez Rzym<br />
święta. Poważano i wspierano duchowieństwo. Kościół rzymski doszedł do szczytu potęgi,<br />
czci i wspaniałości. {WB 34.3}<br />
Jednak „południe papiestwa było północą dla świata”. — J. A. Wylie, The History of<br />
Protestantism I, rozdz. 4. Pismo Święte było nieznane nie tylko ludowi, ale i kapłanom.<br />
Podobnie jak kiedyś faryzeusze, przywódcy papiescy nienawidzili światła, które by mogło<br />
im ukazać ich grzechy. Odrzuciwszy miarę sprawiedliwości Bożej — prawo Boże —<br />
papiestwo wykorzystywało swoją potęgę, a niesprawiedliwe praktyki mnożyły się bez<br />
ograniczeń. Szerzyły się oszustwo, chciwość i rozwiązłość. Nie cofano się przed zbrodnią,<br />
żeby tylko zdobyć zaszczyt czy stanowisko. Pałace papieży i prałatów były miejscem<br />
najpodlejszej rozpusty. Niektórzy papieże byli winni zbrodni, które wstrząsały sumieniami<br />
nawet władców świeckich, tak że nieraz sami starali się oni usunąć z urzędu dygnitarzy<br />
<strong>Kościoł</strong>a, jako postacie zbyt nikczemne, by je tolerować. Przez całe wieki Europa nie<br />
czyniła żadnych postępów w wiedzy, w sztuce, ani w cywilizacji. Tępota moralna i<br />
umysłowa opanowała całe chrześcijaństwo. {WB 34.4}<br />
Stan świata pod panowaniem rzymskiej potęgi przedstawiał jaskrawe wypełnienie<br />
proroctw Ozeasza: „Lud mój ginie, gdyż brak mu poznania; ponieważ ty odrzuciłeś<br />
poznanie, i Ja ciebie odrzucę; abyś mi nie był kapłanem, a ponieważ zapomniałeś o zakonie<br />
swojego Boga, Ja też zapomnę o twoich dzieciach” (Ozeasza 4,6); „nie ma w kraju ani<br />
wierności, ani miłości, ani poznania Boga. Jest natomiast krzywoprzysięstwo, kłamstwo,<br />
zabójstwo, kradzież, cudzołóstwo, rabunek, morderstwa idą za morderstwami”. Ozeasza<br />
4,1-2. Takie były skutki odrzucenia Słowa Bożego. {WB 34.5}<br />
33
Change language