'Van Washington naar Beijing?' - Get a Free Blog Here

‘industrious revolution’ om het historische groeimodel van Oost-Azië nader te beschrijven en komt zo
tot een Oost-Aziatisch historisch ontwikkelingsmodel met de ‘Grote Divergentie’ als centraal punt. 93
Hoewel hij het in principe eens is met de theorieën van Pomeranz over de oorsprong daarvan, wijkt
Sugihara hier vanaf door de nadruk te leggen op een belangrijk verschil in de ratio tussen het aantal
mensen en de hoeveelheid bruikbare grond tussen de core regio’s in Oost-Azië en die in West-Europa
vóór de start van de negentiende eeuw. Dit heeft namelijk effect gehad op het timingeffect van Oost-
Aziatische industrious revolutie. Vanaf de vijftiende eeuw ging een belangrijke stijging in de
bevolkingsaantallen van Oost-Aziatische landen samen met een stijging van de welvaart. Dit kwam
door de ontwikkeling van arbeidsintensieve technologieën en instituten als antwoord op de
beperkingen die het gebrek aan gecultiveerd land stelde. Deze stijging was vooral opmerkelijk in
China waar de bevolking eind achttiende eeuw gestegen was tot totaal 400 miljoen inwoners, terwijl
historisch gezien honderdvijftig miljoen mensen toch wel het plafond was. Dit had een grotere impact
op het bruto nationaal product van de wereld dan de industriële revolutie in Groot-Brittannië. Het werd
later gerepliceerd, op een lagere schaal, in Japan waar de bevolkingsgroei wel minder was maar de
welvaartstijging groter. 94
De Oost-Aziatische industrious revolution zorgde er volgens Sugihara voor dat Oost-Azië, qua
techniek en institutionele opbouw, een weg insloeg die later een rol ging spelen bij de uitdagingen en
mogelijkheden die door de Westerse industriële revolutie gecreëerd werden. De opkomst van
arbeidcreërend productiewerk door huishoudens en in mindere mate dorpsgemeenschappen was een
significante ontwikkeling in de regio. In tegenstelling tot de traditionele economische wet dat
‘smallscale’ productie in huishoudens niet voldoende kracht heeft voor economische veranderingen,
had dit wel grote voordelen ten opzichte van de klassenmaatschappij en de grootschalige productie die
in Engeland opkwamen. De arbeiders in China kregen namelijk de gelegenheid om meerdere taken op
zich te nemen, terwijl de arbeiders in Engeland de mogelijkheid werd onthouden om te delen in
managementtaken en persoonlijke ervaring op te doen. De (huis)arbeiders in China richtten zich niet
op een specifieke taak maar moesten samenwerken in de familie en deden zo ervaring op in
management. Ze moesten om zich te handhaven de noodzakelijk flexibele specialisatie wel aanleren. 95
Daarnaast bleven de transactiekosten van handel en de risico’s van technische innovaties
relatief laag. Grote innovaties of grote investeringen in de opbouw van handel overzee deden zich in
China niet voor. De nadruk op het ontwikkelen van arbeidsintensieve technieken zorgde er echter voor
dat het jaarlijks inkomen per hoofd van de bevolking steeg, ook al steeg de output niet zo snel als in
93 Kaoru Sugihara, ‘The East Asian Path of Economic Development: A Long-Term Perspective’, in Arrighi, Hamashita en
Selden (eds), The Resurgence of East Asia. Kaoru Sugihara, ’The State and the Industrious Revolution in Tokugawa Japan’
Working paper 02/04, GEHN Conference (Londen 2003) 1-22 gevonden op www.ise.ac.uk-economic history/gehn
94 Sugihara, ‘The East Asian Path’, 79, 82, 89 – 90, 117. Sugihara, ’The State and the Industrious Revolution’, 7.
95 ‘Above all, it was important for every member of the family to try to fit into the work pattern of the farm, respond flexibly
to extra or emergency needs, sympathize with the problems relating to the management of production, and anticipate and
prevent potential problems. Managerial skill, with a general background of technical skill, was an ability which was actively
sought after at the family level’, Sugihara, ‘East Asian Path’, 87.
-31-