W numerze

Wspomnienie
o Stanisławie Tarczoniu
Był w Radłowie powszechnie znanym i lubianym człowiekiem. Nauczyciel, sportowiec,
społecznik, radny, ojciec licznej rodziny - odszedł po ciężkiej, heroicznej
walce z chorobą nowotworową. Oto krótki biogram tego zacnego i zasłużonego
dla środowiska człowieka.
Stanisław Tarczoń urodził się 24 maja
1947 r. w Radłowie jako najstarszy
syn Alojzego i Kazimiery Tarczoniów.
Dwie młodsze siostry Stanisława - Lucyna
i Halina, urodziły się klika lat
później. W rzeczywistości PRL-u rodzinom
inteligenckim, a do takich należała
rodzina Tarczoniów, nie wiodło
się najlepiej. Życie od samego początku
nie rozpieszczało Stanisława. Miał zaledwie
11 lat, gdy zmarł mu ojciec. Od
tej pory cały ciężar utrzymania rodziny
spoczął na matce. Kazimiera Tarczoń,
z domu Dunaj, przez wiele lat pracowała
w Liceum Ogólnokształcącym
w Radłowie jako pracownik administracyjny.
Ze skromnej pensji urzędniczej
musiała wychować i wykształcić
trójkę dzieci. Stanisław rozpoczął
edukację w szkole podstawowej, którą
ukończył w roku 1960. Następnie
uczęszczał do Liceum w Radłowie.
Już w latach szkolnych narodziły
się u Stanisława pasje, które towarzyszyć
mu miały przez całe życie. Pierwszą
z nich był sport. Był bardzo sprawny
fizycznie i miał charakter. Te cechy
sprawiły, że koledzy szkolni ustanowili
go kapitanem drużyny piłkarskiej.
Druga pasja życiowa Stanisława to fotografia
oraz plastyka. Miał wysublimowane
poczucie estetyczne, wszystko,
co robił w dziedzinie artystycznej
miało smak. Uczył się dobrze i bardzo
lubił szkołę. Nic więc dziwnego, że po
zdanej maturze w roku 1964 postanowił
kształcić się w zawodzie nauczyciela.
Jako kierunek w Studium Nauczycielskim
w Krakowie wybrał biologię
z chemią. Po ukończeniu dwuletniego
Studium podjął pracę nauczyciela
w Szkole Podstawowej w Radłowie
(1 września 1966 r.). Z tą szkołą
związał się na stałe przez cały okres
swojej aktywności zawodowej. Już
w pierwszym roku swojej pracy zawodowej,
obok zajęć z biologii i chemii,
prowadził dwie sekcje Szkolnego Klubu
Sportowego (SKS-u). Z czasem zaczął
uczyć także wychowania fizycznego.
Był nauczycielem powszechnie lubianym
i szanowanym przez młodzież,
co odnotowują arkusze spostrzeżeń
RADŁO Nr 2/2008
AKTUALNOŚCI
sporządzone przez nadzór pedagogiczny
w tamtym okresie. W sierpniu
1970 roku ożenił się z Marią, również
nauczycielką. Przyszły na świat dzieci.
Najpierw Mirek, potem Jarek następnie
Iwona, Madzia i Leszek.
Jako ojciec i mąż, Stanisław z powodzeniem
godził obowiązki rodzinne
ze szkolnymi. Dostrzegły to władze
oświatowe. W maju 1975 roku ówczesny
minister Jerzy Kuberski przyznał
panu Tarczoniowi nagrodę za wybitne
osiągnięcia w pracy dydaktycznej i wychowawczej.
W sierpniu tego samego
roku otrzymał tytuł nauczyciela dyplomowanego.
Ponieważ de facto nie
miał pełnych kwalifikacji do nauczania
wychowania fizycznego, za namową
władz w roku 1978 rozpoczął studia
na Akademii Wychowania Fizycznego
w Krakowie, które ukończył w maju
1982 roku z wynikiem bardzo dobrym.
W roku 1984 objął funkcję wicedyrektora
Szkoły Podstawowej w Radłowie,
którą piastował przez niespełna trzy
lata. Administrowanie szkołą przerwała
choroba, po kuracji sanatoryjnej i urlopie
dla podratowania zdrowia powrócił
do pracy. Koszty utrzymania rodziny
rosły. Żona Maria podupadła na zdrowiu,
a córka Madzia wymagała specjalnej
troski. Pan Stanisław, aby zapewnić
godny byt rodzinie, podjął dodatkową
pracę. Na początku lat dziewięćdziesiątych
pracował w Liceum Ogólnokształcącym,
później w Szkole Podstawowej
w Biskupicach Radłowskich,
następnie nieco dłużej w Zabawie, zaś
w latach 2001-2004 w Publicznym
Gimnazjum w Radłowie. Dorabiał też
jako fotograf.
Mimo wielu obowiązków rodzinnych
znalazł czas na działalność społeczną.
Przez wiele lat wykonywał własnoręcznie
dekoracje w kościele parafialnym
w Radłowie, z okazji ważniejszych
świąt i na okolicznościowe uroczystości.
Był animatorem życia sportowego
w środowisku lokalnym. W roku
2002 został radnym Gminy Radłów.
W pracy w samorządzie lokalnym koncentrował
się na sprawach związanych
z edukacją i wychowaniem, nie tracąc
z pola
widzenia
innych
w a ż n y c h
w gminie spraw. W tym czasie zaczęły
się poważne kłopoty zdrowotne, ale
nie oszczędzał się, nadal intensywnie
pracował. Pod koniec 2004 r., gdy poczuł,
że pewnym sprawom podołać nie
zdoła, przeszedł na emeryturę.
Nadal jednak pracował na rzecz
środowiska w Radzie Gminy. Mieszkańcy
Radłowa docenili jego pracę,
w kolejnych wyborach do samorządu
lokalnego (2006) ponownie obdarzając
Go zaufaniem wyborczym. Tego zaufania
pan Stanisław starał się nie zawieść,
mimo niekiedy złego samopoczucia,
starał się uczestniczyć w obradach
Rady i Komisji Rady. Wiosną 2008
r., tuż przed Świętami Wielkanocnymi
trafił do Szpitala św. Łukasza w Tarnowie,
gdzie przeszedł szereg operacji.
Walczył do końca, dusza sportowca
w okaleczonym przez chorobę ciele,
rwała się do walki. Ci, którzy rozmawiali
z Nim „w te dni przedostatnie”,
a do nich należy piszący te słowa, byli
zbudowani męstwem, jakie okazywał
w obliczu śmiertelnej choroby i serdecznością,
jaka emanowała z Niego,
mimo że przykuty był do łoża boleści.
Zmarł 6 maja 2008 roku w wieku niespełna
61 lat. Dwa dni później, w święto
Jego patrona, św. Stanisława - Biskupa
i Męczennika, odbyła się uroczystość
pogrzebowa. W uroczystej mszy
pogrzebowej sprawowanej w koncelebrze
przez czterech kapłanów, obok
rodziny śp. Stanisława uczestniczyła
rzesza Jego byłych uczniów, koledzy
i przyjaciele. Szkoły, w których uczył
wystawiły poczty sztandarowe. Kibice
miejscowego klubu sportowego, którego
był zawodnikiem, potem trenerem,
położyli na trumnie szalik Radłovi.
Grób rodzinny, w którym pochowano
pana Stanisława, tonął w kwiatach,
które są symbolem dobrej pamięci
o Zmarłym.
Józef Trytek
dyr. Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych
w Radłowie
11