353-goc

ütüncül yaklaşmaması, kararları yereli dikkate almadan merkezden alması” olarak belirtilmektedir.
Bunun yanısıra bölgesel ya da kentsel çerçevede yapılan bütün değerlendirmelerde
konunun güvenlik ve istihdam boyutu ön plana çıkmaktadır. Bölgede yaşanan ciddi
tedirginlik, yapılan bütün çalışmalara yansımaktadır. Gaziantep Ortak Akıl Platformu’nun
Mayıs 2014’teki raporunda da güvenlik, ekonomik etkiler ile birlikte sağlık ve eğitim konularının
öncelikli olarak aktarıldığı gözlenmektedir. Platformun raporunda “Gaziantep halkı
yaşanan problemlere rağmen insani bir görev yapmanın bilinci ile birçok fedakârlığa
göğüs germektedir. Buradaki temel beklenti, bu problemlere yönelik daha geniş ve orta
vadeli planların yapılması ve uygulamaya geçirilmesidir” ifadesine yer verilmekte ve bu
dört öncelikli alan konusunda tespitler ve önerilerde bulunulmaktadır. Raporda “güvenlik”
hususunun ilk öncelik olması dikkat çekicidir. Aynı raporda eksikliği çok hissedilen “koordinasyon
ve işbirliği”ne vurgu yapılmakta ve “devlet yetkileri, yani karar mercileri ve meslek
odaları, yerel yönetim, STK’lar gibi yerel inisiyatifler”in işbirliği talep edilmektedir. Raporda
orta ve uzun vadeli stratejilere yönelik ihtiyaç da vurgulanarak “…bütün problem ve öneriler
masaya yatırılarak kısa-orta ve uzun vadeli stratejiler geliştirilmeli ve uygulanmalıdır.
Karşılaşılan bu olağanüstü durum, günlük plan ve önlemlerle yönetilmeye çalışıldığı takdirde,
ülkemizi ve bölgemizi savaş sonrası da dahil olmak üzere sıkıntıya sokacak birçok
sonuçla baş başa bırakacaktır. Bizler olayların içinde yaşayan ve tüm sıkıntılara göğüs
germeye çalışan kişiler ve kurumlar olarak bu önerilerimizin dikkate alınmasını temenni
ederiz” denilerek, ciddiye alınma taleplerini ortaya koymaktadırlar. 60
Türk iş-ekonomi dünyasının konuya ilgisinin bölgesel ve hatta sadece krizle çok yakından
yüzleşen iller boyutunda kaldığı gözlenmektedir. Bunların son derece değerli olduğu
açıktır. Yapılan bütün çalışmalar Ankara’ya, Cumhurbaşkanlığı’na, Başbakanlığa ve ilgili
diğer bakanlıklara gönderilmektedir. Ancak hazırlanan raporların siyasi otorite ve bürokratlarca
yeterli ilgi görmediğine yönelik şikayetler olduğu da gözlenmektedir. Aslında bu
durum Türkiye’de yerel yönetimlerin etkinliği, kapasitesi ve yetkileri ile ilgilidir. Bu süreç
belki de yerel yönetimlerin daha da güçlendirilmesi ve yerel entegrasyon (local integration)
süreçlerinin devreye sokulmasına vesile olabilir.
Türkiye’deki iş çevreleri, özellikle de sınır bölgesinde olanlar, bu konuda asıl karar verici
olan Ankara’daki merkez siyaset ve bürokrasinin bir an önce “stratejik” kararları almasını
beklemektedirler. Bu bakımdan Suriyelilerin geleceğinin ne olacağı, çalışma hakları konu-
60
Gaziantep Ortak Akıl Platformu’nun ‘‘çalışma hayatı’’ konusundaki tespit ve önerileri, bu çalışmanın
ilgili bölümünde dile getirilmiştir.
70