golge-derg-ocak-2016sy-100

Yusuf GÜRKAN
Çizgi Roman İnceleme
Yaralı Kuzgun
Ntv Yayınlarının ilk defa çizgi roman
yayınlamaya başladığı günü hatırlıyorum,
televizyonda görüp heyecanlanmıştım. Daha liseyi
yeni bitirmiştim. Dünya Klasiklerini yayınlıyorlardı.
O zamana kadar bir kaç çizgi romanım olmuştu
(Çok, çok eski Superman ve Spiderman) Ama o
günden sonra gitgide kitaplığımda daha çok yer
tutmaya başladı çizgi romanlar ve takip eden
yıllarda tutkunu olmuştum. Ntv yayınları çizgi
roman yayınlamaya başladığı haberini aldığımda
aklımda iki düşünce belirmişti; Ya çizgi romana
yeniden can vermeye başlamak istiyorlardı ya da
Dünya Klasiklerine, cevap her ikisi de olabilirdi.
Tabii ki ilk aldığım Çizgi Klasik, Frankesteindı keyifle
okuduğumu hatırlıyorum. Daha sonra Suç ve Ceza
yı edinmiştim. Dünya klasikleriyle kitap okumaya
başlamış biri olarak çok beğenmiştim. Daha sonra
pek çok farklı yazarla ve hatta dizilerle devam
etti Ntv çizgi romanları. Takip eden yıllarda “Buffy
the Vampire Slayer” da çizgi roman uyarlamasıyla
raflarda boy gösterdi, Buffy’i pek sevmediğimden
pek ilgi göstermedim. Daha sonra birçok yayınevi
benzer girişimlerde bulundu. Sadece Dünya
Klasikleriyle de sınırlı kalmadı. Yelpaze genişlemişti
ve pek çok yazar ve çizerin eserini Türkçe okuyup
kitaplığımız da yer açabildik. Bu anlamda belki de
en beğendiğim uyarlama Stephen King' in Kara
Kule serisine yapılan işti. Seriyi heyecanla bir araya
getirmeye çalışmıştım. Şimdi tanıtacağım kitap ise
yine Ntv Yayınlarının Çizgi Roman Dünya Klasikleri
serisinden efsane bir yazarın çizgi roman antolojisi.
Gerçekten büyük bir yazar olan ve hep
yazdıklarıyla tartışmaların odağında bulunan,
ölümünden sonra bile sansasyonları, tartışmalı
ölümüne dair komplo teorileri yıllar sonra bile
dinmeyen, adeta bir rock star gibi, bir kaybeden
filminin baş rol oyuncusu gibi, bir anti-kahraman
olarak gotik edebiyat, gerilim edebiyatı, suç ve
polisiye tahtında çarpık ikon müzesi tarzında hayali
kahramanlarıyla oturan kişi, tabi ki Edgar Allan
Poe'dan başkası değil. Öncelikle kapağa bakmanızı
istiyorum çok anlamlı çizilmiş ve bakınca harika
duruyor. Başını öne eğmiş bir kuzgun var, kuzgunun
sahibi yazarımız oluyor ve ne yazık ki artık hayatta
değil bu yüzden kuzgun üzgün ve başı önde.
Kan damlalarıda kuzgunun üzerinde daha iyi bir
kapak olamazdı. Hikayeleri tek tek yazmaya gerek
duymuyorum çünkü hepsi artık okuyarak, dinleyerek
ezbere bildiğimiz. Hatta gotik şarkılarda sözlerine
eşlik ettiğimiz, şarkıların nakaratların da bile
duyduğumuz cümleler. Dilimize çevirisi Kutlukhan
Kutlu tarafından yapılmış, kapak tasarımı ise Jeff
Willis elinden çıkma. Kitapta ki yer alan eserlere
göz atmak gerekirse; Kuzgun, Kuyu ve Sarkaç, Bay
Valdemar Vakasına Dair Gerçekler, Morgue Sokağı
Cinayeti, Usher Evinin Çöküşü, Kara Kedi, Oval Portre,
Geveze Yürek, Kızıl Ölümün Maskesi, Edgar Allan
Poe hakkında birkaç yazı ve çizimle son buluyor
kitap. Roger Corman bir önsöz yazmış kitapla ilgili,
özetle şöyle diyor ; “E.A.Poe’ nun eserlerinin zamanla
eskimez niteliği yeni kuşak yetenekli yazar ve çizerleri
bir kez daha onun karanlık öykülerini taze yorumlarını
ortaya koymaya esinlendirdi”
Çizimleriyle beni en çok etkileyen bölüm
ise Kuzgun' un sayfaları oldu. Kendimde şiir yazan
bir insan olarak, hayatım da okuduğum en iyi
şiirin, çizgilerle hayat bulmuş halinden bir hayli
etkilendim. Hatta Kuzgun şiirini okuduğumda,
uzun bir zaman şiir yazmamıştım. Bu şiirden daha
iyi şiir yazılamayacağını düşünerek. Kuyu ve sarkaç
çizimleriyle ve öyküsüyle beni etkileyen bir diğer
hikaye, pişmanlığın ve bilinmezliğin gücünü
gösteren önemli bir eser. Usher Evinin Çöküşünde
ki Ozzy Osbourne göndermesi de gülümsememi
sağlayan bir espri oldu. Çizimleri ise bir hayli
karmaşık bu hikayenin, objelerin ne olduğunu
bile anlamak güç. Shane Ivan Oakley böyle bir yol
izlemiş görünüşü ise harika, hikayeye gizem katıyor
ve etkilemeyi başarıyor. Poe’ nun tarzına yaraşır,
görülmeye değer çizimler. Geveze Yürek adlı hikaye
ise gerçekten, okurken okuyucuyu çaresiz bırakıyor.
Bir görme engellinin başından geçen gizemli bir
olayın, bir suçun trajedisiyle karşı karşıya kalıyoruz
bu hikayede. Kızıl Ölümün Maskesi ise finali
ölümcül bir şekilde yaparak son darbeyi indirdi. Bazı
çizimler halüsinatif bir biçimde epey karıştırılmış
ve bulanıklaştırılmış. Bu da Poe’ nun hikayelerine
çok yakışmış. Çizimlerde üç renk var siyah, beyaz
ve gri. Zaten Poe eserleri de okurken bu renklere
uygun olduğundan başka renk kullanılmamış.
Umarım başka bir projede renkli hallerini de
görürüz bu hikayelerin. Bir diğer belirteceğim nokta
ise, öykülerin modern çağlara uyarlanması oldu.
Bunu Ntv yayınlarının diğer Dünya Klasiklerinde de
görmüştüm. Yani sayfada beliren notebooklar, akıllı
cep telefonları, son model otomobiller, gökdelenler
sizi şaşırtmasın. Suç ve Ceza’yı okuduğumda bende
şaşırmıştım, ama artık alıştım.
Çizerleri saymak gerekirse;
• Stuart Tipples (Kuzgun)
• Steve Pugh (Kuyu ve Sarkaç)
• Johny McCrea(Bay Valdemar Vakasına Dair
Gerçekler)
• D'Israeli (Morgue Sokağı Cinayeti)
• Shane Ivan Oakley (Usher Evinin Çöküşü)
• James Fletcher (Kara Kedi)
• Natalie Sandells (Oval Portre)
• Alice Duke (Geveze Yürek)
• Erik Rangel (Kızıl Ölümün Maskesi)
Sonuç olarak; Gerçekten harika karanlık
öykülerin bulunduğu güzel arşivlik bir antoloji.
Çizerler de hakikaten iyi. Uyarlamalar son derece
başarılı geriye çizgi roman satan bir yere gidip, bu
güzel çizgi romanı arşive karmak kalıyor. Poe'nun
kitabın sonunda ki sözleriyle bitirelim "Yaşamı ve
ölümü ayıran sınırlar fazlasıyla bulanık ve muğlaktır.
Birinin nerede bitip öbürünün nerede başladığını kim
bilebilir ki?"
144 145