golge-derg-ocak-2016sy-100

Ne olursunuz kızıma iyi bakın.
Er geç bir taş fırtınası çıkacak ve ben kızımı
bu güvenlik odasına koyup hayata veda edeceğim.
Eğer o güne kadar başarıyla saklayabilmişsem,
fırtınanın ardından muhakkak fark edersiniz Elem’i.
Sizin için ne kadar değeri vardı bilmiyorum ama
burada olduğum süre boyunca canla başla çalıştım.
Ne denilirse hakkıyla yaptım, madenci robotlara
elimden geldiğince bekçilik, bakıcılık ettim. Tüm
emeklerimin hatırına ne olur kızımı benim yerime
sayın, Dünya’ya götürün, iyi bir aileye verin. Benim
başka çarem yoktu, onun bir çaresi olsun.
Kızımın birinci doğum günü bugün. Sefil bir
asteroit işçisinin kızı olarak doğması onun suçu değil.
Biliyorum başkasının da suçu değil, kimsenin suçu
değil. Kader böyleymiş, ne yapalım. Evet, hamile
olduğumu gizledim işe girerken. Testlerde hile
yaptım, buraya geldikten sonra da hiç açık etmedim
kendimi. Burada, bir başıma doğurana kadar neler
çektim, bir ben bilirim. Sağ ve sağlıklı olsun diye
ne dualar ettim o güne kadar. Çok şükür ki öyle de
oldu. Malzeme deposunda bir yer yaptım kızıma.
Orada baktım. On altı saatlik mesai saatlerimde
hiç göremedim bebeğimi, yanında olamadım,
emziremedim. Göğüslerim şiştiğinde sütümü
lavaboya sıktım, çünkü sık sık depoya inersem fark
ederdiniz mesai saatlerinde. Zaten zamanım da
yoktu ki. Bir an bile kontrolü bırakamazdım, siz de
biliyorsunuz. Geceleri mesai bitince, robotlar donup
da boynumdaki izleme cihazı deaktif olunca azıcık
kalmış yorgunluk sütümle besledim yavrumu.
Sadece o küçücük zaman diliminde yanında
olabildim.
Bu stresi bilemezsiniz. Her an fark edilme
korkusunu... Kızım o küçücük odada şimdi ne
yapıyor duygusunu… ‘O zaman niye gittin
asteroite?’ diyorsunuzdur belki. Ben istemedim ki.
Mecbur kaldım. Dünyadan sürülmüş milyonlarca
asteroit işçisinden biri olmak zorundaydım, çünkü
orada hiçbir şansım yoktu. Kimsem kalmamıştı, iş
bulmam imkânsızdı. O kadar insan açlıktan birbirini
yerken ben bunu bulmuştum, elimin tersiyle
itemezdim. Uzaktan bir tanıdık, aracı olmuştu. O
biliyordu hamile olduğumu. Gerekirse çocuğu
aldırmamı veya bilerek düşürmemi söyledi ama
yapamadım. Yüklü olarak geldim, burada kendi
kendime doğurdum işte. Kamera koymak, kayıtları
inceleyip depolamak falan maliyetli oluyormuş
size. Kamera olsaydı hiç şansım olmazdı, ama işe
girerken boynumuza yerleştirdiğiniz aygıt, asteroit
kulübesinde nereye gittiğimizi sürekli logluyor,
tuhaf hareketleri bildiriyormuş. Yani anormal bir
şeyler yapmazsam tehlike yoktu.
Kızımı verebileceğiniz hiçbir akrabam yok
maalesef. Hepsi İstanbul depreminde öldü. Babası
da yok. Depremden sonra psikolojisi bozulmuştu
zaten. Bir gün çıkıp gitti, bir daha gelmedi.
Bu yazımı okuduğunuza göre ben ölmüşüm
demektir. Belki yarın, belki bir yıl sonra, ama er geç
tek kişilik güvenlik istasyonuna kızımı bırakacak ve
ben göçüp gideceğim. Sizden tek bir şey istiyorum,
birazcık olsun vicdanınız varsa Elem’ime bir hayat
sağlayın, ne olur.
* * *
“Ne yapacağız efendim?” dedi William, Bay
Nichols’un başını kaldırdığını görünce.
“Gayet açık değil mi? Axxa’da şu an çalışan
kimse yok. Yani robotları çalıştıracak kimse de yok.
Her dakika zarar ediyoruz. Hemen bir işçi gönderin.”
“Çocuk?”
“Uzay boşluğunda gezen organik çöplerden
biri olacak elbette.”
William derin bir nefes aldı. Yutkundu.
“Ne bakıyorsun öyle?” dedi patron sertçe.
“Hadi, işinin başına.”
“Emredersiniz efendim. Ama…”
“Ayrıca gereksiz yere on dakikamı aldığın için
bir günlük ücretin kesilecek. Böyle basit vakalarda
bana gelmeyin artık
Haberler
FABİSAD’dan
“Hayal Yıllığı”
Fantastik severlere yılın ilk hediyesi bizden!
Fantastik, Bilimkurgu ve Korku yazar ve
çizerlerinin bir araya geldiği, hayal gücünün derneği
FABİSAD’dan hayalperestlere yeni yıl hediyesi,
“Fabisad Almanak” aralık ayı sonunda yayımlandı.
E-kitap olarak hazırlanan ve bu sene ilki yayımlanan
yıllıkta Fabisad’ın barındırdığı çeşitli renkleri görmek
mümkün. Dernek üyesi sanatçıların katkılarıyla
hazırlanan seçkiye FABİSAD’ın panoraması
denilebilir.
Öykülerin çizimlerle, makalelerin
denemelerle bir arada harmanlandığı yıllıkta hemen
herkese hitap eden bir eser var. Bu yıl bir ilk olması
nedeniyle de özel bir öneme sahip olan Fabisad
Almanak, Fabisad’ın ileriki yıllarda bir gelenek haline
getirmeyi planladığı bir çalışma.
Fabisad üyeleri ve eserlerine ilk elden, üstelik
ücretsiz olarak ulaşmanızı hedefleyen seçki, e-kitap
formatında hazırlandı. Böylelikle, okurla eser
arasındaki dağıtım, satış gibi piyasanın gerçeklerini
teğet geçerek okura doğrudan ulaşmak, okumanın
keyfini en üst seviyede sunmak amaçlanıyor.
Hediyenizi, Entropol Kitap’ın http://www.
entropolkitap.com/ adresinden ücretsiz olarak
indirebilirsiniz.
Ne de olsa, “Hayal kurmak özgürleştirir!”
48 49