In Aeternum Mirabile Lectu 2021

lijden van leerlingen (door een ongeluk of
op ander wijze) komt hard binnen. Alles
wat overal ter wereld voor komt. Alleen bij
zo’n kleine maatschappij wat een school is
komen deze dingen vaak erg dichtbij en zijn
erg ingrijpend. Als ik verder terug kijk is dat
met gemengde gevoelens. Enerzijds veel
mooie jaren met goede collega’s en goede
samenwerking, anderzijds vervelende
incidenten met onverwachte besluitvormen
die soms het werken niet echt inspirerend
maakte. Over het algemeen heb ik nog wel
een positief gevoel hoewel ik het jammer
vind dat kritische opmerkingen op school
tegenwoordig vaak direct bestempeld
worden als negatief, terwijl ik denk dat
juist de oudere collega’s veel ervaring en
kennis van zaken hebben om juist de goede
keuzes te kunnen maken.”
Hoe heb je de Corona Tijd ervaren?
“Ook hierin ben ik redelijk dubbel. Als je
je laatste 1 1/2 jaar voor je pensioen moet
werken met alle onzekerheden en andere
en nieuwe regels vind ik dat wel tegenvallen.
Aan de andere kant had/heb ik, doordat
de school regelmatig gesloten was/is, wat
meer vrije tijd en kan ik dus vast wat
wennen aan al die vrije dagen. Wel ben ik
van mening dat als iedereen zich gewoon
GOED aan de afspraken en regels houdt /
had gehouden er volgens mij minder besmettingen
en risico s waren geweest.
Wat zijn de hobby’s of activiteiten die
je zoal bezighouden?
“Golfen, wandelen, klussen, zwemmen (op
vakanties), en met vakantie gaan. Helaas
kan ik in deze tijd door alle beperkingen
niet naar mijn huisje in Frankrijk en staat
het golfen ook op een lager pitje, maar dat
gaat allemaal wel weer goed komen. Ik heb
drie kleinkinderen die altijd van alles voor
hun kamer nodig hebben, zoals onlangs de
van steigerhout gemaakte bedden met ledverlichting.
Binnenkort krijg ik dan ook alle
tijd om aan hun kluswensen te voldoen.”
“Tot slot wil ik iedereen bedanken waarmee
ik in het verleden heb gewerkt: leerlingen,
oud-medewerkers, oud-docenten en
oud-collega’s. Het is raar om in deze tijd te
stoppen met werken en de school vaarwel
te zeggen maar het is zoals het is en
mensen die mij kennen weten dat ik niet
iemand ben van toeters en bellen en mooie
speeches. Nee, doe je werk en zorg dat je
het goed doet en hoewel ik Ajax fan ben
vind ik dat lied van die andere club beter
bij mij passen GEEN WOORDEN MAAR
DADEN, Groetjes, en misschien kom ik
één van jullie nog eens tegen zoals die keer
dat ik naar Nice vloog en door de piloot,
die een oud leerling bleek te zijn, werd uitgenodigd
om de landing vanuit de cockpit
mee te maken, wat een geweldig leuke en
mooie ervaring was. Boven alles wens ik
iedereen veel gezondheid en geluk.”
Afscheidsinterview Just Bent
Maurine van Mourik
Na 32 jaar heeft Just Bent in 2019
afscheid genomen van het Stedelijk
Gymnasium.
Hij heeft een fijne tijd gehad op het Stedelijk
en geniet nu ook volop van het ‘legaal
spijbelen’ na zijn pensioen.
Wat mis je nu, na ruim een jaar met
pensioen te zijn het meeste?
“De leukste kant van het werk als docent
vond ik het uitdenken en maken van
nieuwe dingen, zoals opdrachten, toetsen,
presentaties, puzzeltjes. Ook zaken zoals
het inrichten van het wiskundekabinet
of meubeltjes timmeren voor de mediatheek
of decors maken samen met Engel
voor toneel vond ik leuke bezigheden. Of
het verzinnen van wiskunde-opdrachtjes
voor de Open Dag en als leerlingen gingen
helpen met het vervaardigen daarvan, dan
was ik helemaal in mijn element. Ik kan
niet eens zeggen dat ik die dingen erg mis,
want thuis knutsel ik ook heel wat af. Een
paar maanden geleden had ik zelfs een
tentoonstelling van mijn schilderijtjes en ik
heb een boekje geschreven (over getallen
natuurlijk).
Ja, één ding mis ik wel: het jaarlijks optreden
samen met Jan v.d. Maas op de
slotavond.”
Hoe ben je ooit op het Stedelijk
terecht gekomen en hoe lang heb je
uiteindelijk op het Stedelijk gewerkt?
“Vóórdat ik op het Stedelijk kwam werkte
ik op een school voor LBO en MAVO, dat
heet tegenwoordig VMBO. Het werk en
de leerlingen waren daar prima, maar ik
wilde toch graag eens op een hoger niveau
wiskundeles geven. Het Stedelijk kende ik
van horen zeggen, dat wil zeggen: ik hoorde
in mijn Haarlemse jeugd vaak zeggen dat
dat zo'n bijzondere school was. Toen er
een plekje vrijkwam heb ik gesolliciteerd.
Dat was in 1987. Ik heb het dus 32 jaar
volgehouden op jullie schooltje.”
Just Bent op de eenwieler
24
25