21.06.2013 Views

45 2. EL COMENTARIO DE NEBRIJA 2.1. DESCRIPCIÓN En 1503 ...

45 2. EL COMENTARIO DE NEBRIJA 2.1. DESCRIPCIÓN En 1503 ...

45 2. EL COMENTARIO DE NEBRIJA 2.1. DESCRIPCIÓN En 1503 ...

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

Tras confesar lo difícil que considera la interpretación de los poetas en general, y de<br />

Persio en particular (Nec ignoro quantae sit difficultatis poetas interpretari, hunc<br />

praesertim quem tuis auspiciis tuoque imperio explicare aggredimur), añade otro tópico:<br />

cuán difícil resulta aportar algo nuevo cuando un autor ha sido ya abordado por destacadas<br />

personalidades 103 , de modo que contraste con lo que él dice que puede aportar: frente a la<br />

erudición superior de ellos o el conocimiento de más cosas, Nebrija ofrece su quehacer de<br />

gramático. Y aquí sí que está haciendo una declaración de intenciones. Lo vemos como él<br />

lo escribió:<br />

Quantae praeterea audaciae post tot praeclaros viros qui in hoc opere insudarunt, aliquid<br />

novi afferre. Quibus ego quemadmodum concedo eruditionem longe maiorem,<br />

atque plurimarum rerum cognitionem, ita illud mihi possum meo quodam iure<br />

vendicare, quod est grammatici proprium, omnium prope clausularum sensa<br />

exprimere, singulas particulas etiam illas quae sunt impromptu per alias notiores<br />

aut aeque notas exponere, orationis partes ordinare et quod fieri Quintilianus praecipit, quotiens opus fuerit, versus quosdam etiam paraphrasi<br />

vertere.<br />

Éstos son, pues, sus propósitos:<br />

-Expresar el sentido de casi todas las cláusulas,<br />

-Explicar cada una de las partículas, incluso aquellas que son evidentes, por otras<br />

más conocidas o igualmente conocidas,<br />

-Ordenar las partes de la oración, y<br />

-Acudir a la paráfrasis de ciertos versos, cuando haya necesidad.<br />

<strong>En</strong> lo que viene después se limita a citar a algunos estudiosos que en mitad de sus<br />

obras se ocuparon de algún lugar de este poeta, para contradecir algunas opiniones anteriores<br />

(son Hermolaus Barbarus, A. Politianus y Philippus Beroaldus) 104 .<br />

E igualmente él pretende aportar algo personal, para que no dé la impresión de que<br />

103 La idea la encontramos también en otros comentaristas, cf. AMO (1997: 73).<br />

104 Quid quod et viri quidam doctissimi qui post illos priores scripserunt, dum aliud agunt, quosdam locos<br />

praeter aliorum opinionem interpretati sunt ut quod Hermolaus Barbarus in septimum librum Naturalis<br />

historiae Plinii exposuit: ast illi tremit omento popa venter . Quodque Angelus Politianus in prima<br />

quam unicam vidimus centuria argumentum illius satyrae cuius initium est: rem populi tractas , et<br />

illud non in festuca lictor quam iactat ineptus , illud praeterea praesto est mihi Manius heres<br />

progenies terrae . Et quod Philippus Beroaldus in quibusdam suis annotationibus: qui prior es,<br />

cur me in decursu lampada poscis Et illud in calce operis: inventus Chrysippe tui finitor acervi . Et alii item alia.<br />

63

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!