Turner, Ethel: Sep junaj aŭstralianoj - Hejmo

Ĉapitro III
Virto Ne Ĉiam Premiiĝas
Ne estis atendeble ke tia okazo forpasu sen reago, kaj
tamen, puni sep infanojn samtempe estas malfacile. Komence,
Kapitano Woolcot petis al Estera ke ŝi ordonu al Fino Marsh,
la instruistino, devigi ilin ĉiujn lerni dek francajn verbojn; sed,
kiel Judi atentigis, la Generalo kaj Bebinjo kaj Bunty kaj Nell
ankoraŭ ne atingis tiun dignan etapon de la vivo en kiu oni
konatiĝas kun la francaj verboj, do tia puno estus maljusta. Pri
la puno, do, oni ankoraŭ ne decidis kaj ĉiu konsciis pri
malagrabla sento de malcerteco.
“Via patro diras ke vi estas hontinda tribo,” diris la juna
vicpatrino malrapide, sidiĝante en la infaneja balanca seĝo
tagon poste. Ŝi portis treniĝantan tualetrobon el blanka
muslino kun ĉerizkoloraj rubandoj, sed pinglo anstataŭis
butonon en unu-du lokoj kaj la punto iom disŝiriĝis ĉe unu
maniko.
“Meg, kara, verdire vi estas tre malordema kaj Judi estas
preter espero.”
Meg portis nebelan robon el verda kaŝmiro kun truoj ĉe la
kubutoj kaj la pluŝo kelkloke forfrotita, dum la tre mallonga,
rozkolora robo portata de Judi estis kelkloke ŝirita kaj la
koloro apenaŭ estis videbla pro la multaj fruktosukaj makuloj.
Meg iom ruĝiĝis. “Mi scias, Estera, kaj mi volonte min
vestus same bele kiel kiu ajn, sed efektive ne penvaloras ripari
ĉi malnovaĵon.”
- 13 -