Turner, Ethel: Sep junaj aŭstralianoj - Hejmo

Judi disigis siajn manojn kaj tuj kunigis ilin pli rme ol
antaŭe.
“Tuto da ses biletoj perditaj—tridek belaj ŝilingoj—simple
ĉar ni havas patron!”
“Li sendis ilin al la familio Digby-Smith, Bunty informis,
“kaj skribis sur la koverton, ‘Kun salutoj—J.C. Woolcot.’”
Judi ĝemis. “Ses aĉaj malgrandaj Digby-Smith-oj sidantaj
en la teatro rigardantaj nian amuzaĵon per siaj ses aĉaj
okuletoj,” ŝi diris amare.
Bunty, kiu estis matematikema, demandis kial ili ne povus
ĝin rigardi per siaj dek du aĉaj okuletoj, kaj Judi ridis kaj deiris
de la tablo esprimante pekan deziron ke la malgrandaj Digby-
Smith-oj ĉiuj transfalu la balustradon de la balkono antaŭ la
leviĝo de la kurteno. Meg fermis sian libron kun hasta
frapsono.
“Ĉu Pip jam iris? Patro tre koleros. Ho ve, kiel distriĝema
mi estas!” ŝi diris. “Kie estas Estera?”
“Mia kara Meg!” Judi diris; “estas jam pli ol du horoj de
kiam Estera laŭiris la kaleŝvojon ĝuste antaŭ via nazo. Ŝi foriris
al Waverly—ŝi ja envenis kaj informis vin kaj diris, ke ŝi
kondas al vi prizorgi la jakon kaj vi diris, ‘Mm! nu bone.’”
Meg, kun konsternita rigardo, penis rememori. “Ĉu mi
devas purigi ĝin?” ŝi demandis per tima voĉtono, ŝovante la
blondajn harojn for de la frunto. “Ho, knabinoj! Kion mi devis
fari?”
“Purigu per benzino, gladu dum malseka, metu en
malvarman lokon por teni varma, kaj baku ĝis bruna,” diris
Judi senhezite. “Vi nepre aŭdis, Margareta? Estera tiel zorge
klarigis.
Denove Meg malordigis siajn harojn malespere.
“Kion mi faru?” ŝi diris, efektivaj larmoj saltantaj en la
- 27 -