Turner, Ethel: Sep junaj aŭstralianoj - Hejmo

ke iu prizorgu lin dum ni iros? Ho, estus tro malbone devi
rezigni pri la afero simple pro li. Ekpluvas ankaŭ; ni ne povus
kunpreni lin.
Ili jam estis ĉe la malsupro de Kazerna Monteto kaj
Patriĉjo informis ilin ke ili devos deiĝi kaj piediri la ceteron de
la vojo aŭ mankos tempo por riparigi la kariolon ĝustatempe
por revenigi ĝin tiuvespere.
Pip eliĝis kaj prenis la Generalon en kunvolvita bulo kaj
Judi dekarioliĝis singarde post li, la nepre protektota
jakopakaĵo en siaj brakoj. Kaj tute senvorte ili supreniris la
asfaltan deklivon ĝis la pordego kondukanta al la ociraj
loĝejoj.
“Nu?” Pip diris plendeme, “Rapidu; ĉu vi ankoraŭ nenion
elpensis?”
Tiu kuntirado de la brovoj kaj faltigo de la lipoj ĉe lia
fratino ĉiam signis profundan kaj komplikan kalkuladon, kiel
li bone sciis.
“Jes,” Judi diris kviete. “Mi havas planon kiu taŭgos, mi
kredas.” Post tio subita fajreco eniris ŝian sintenon.
“Kiu estas la patro de la Generalo? diru al mi tion,” ŝi diris
per rapida, verva maniero; “kaj ĉu ne estus juste kaj konvene
ke la patroj prizorgu siajn lojn? kaj ĉu li ne meritas ke ni
reguligu la konton inter ni pro tio ke li senigis nin de la
spektaklo? kaj ĉu la Akvario ne estas tro bela por rezigni?”
“Nu?” Pip diris; lia malpli rapida cerbo ne sekvis tiun
rapidan rezonadon.
“Nur estas ke mi lasos la Generalon ĉi tie, ĉe la Kazerno
dum duo da horoj ĝis ni revenos, ĉar memevidente lia patro
estas la ĝusta persono lin gardi.” Judi prenis la dikan maneton
de la Generalo en decidema maniero, kaj malfermis la
pordegon.
- 31 -