Turner, Ethel: Sep junaj aŭstralianoj - Hejmo

mi ne lasos lin ekster mia vido dum eĉ minuto; ŝi fariĝas tute
nervoza pri li lastatampe—opinias ke li rompiĝos.”
Pip grumblis dum unu-du minutoj, sed la Generalo donis
gargaran, ĉarman ridon kaj etendis la brakojn, do li levis kaj
tenis lin dum Judi engrimpis.
“Ni povos reveni trame ĝis la Kajo, kaj de tie tra boaton
revene,” ŝi diris, premante la bebon sur la benkon inter ili. “La
Generalo amas suriri la akvon.”
For ili rapidis; laŭ la neglektita kaleŝvojo, tra la pordegoj
kaj foren laŭ la vojo. Pip, Judi la brilokula, la Generalo
manĝeganta sian dikngron kaj Patriĉjo denove ridetvizaĝa
ĉar li denove tenis la kondukrimenojn.
Vento de sur la rivero blovis tra bosko de eŭkaliptaj arboj
sur la publika tereno kaj saltigis la junan ruĝan sangon en iliaj
vejnoj; ĝi turmentadis la buklojn de Judi kaj kolorigis ŝiajn
brunajn vangojn varmruĝe; ĝi igis la Generalon ŝovadi la
krurojn kaj ridi kaj fariĝi moviĝema kaj kaŭzis al Pip ŝovi la
ĉapelon malantaŭen sur la kapo kaj faj ĝoje.
Tiel oni kondutis ĝis ili atingis la urbon kie necesis iom
cedi al la postuloj de konveneco.
Survoje al Paddington sinjoro rajdanta ĉevalon iom
moderigis la rapidecon de sia irado. Pip svinge demetis la
ĉapelon kaj Judi ridetis sincere kaj plezure, ĉar estis iu maljuna
Kolonelo kiun ili konis jam de multaj jaroj, kaj kies
bonhumoron kaj donacemon ili havis kaŭzon memori.
“Nu, mia fraŭlineto—Nu, Filipo, knabo,” li diris ridetante
afable dum lia ĉevalo ĉirkaŭprancis la kariolon—”kaj la
Generalo ankaŭ—kien vi ĉiuj iras?”
“Al la Kazerno—mi ion portas al la patro,” Pip respondis.
Judi rigardis la baŭmantan ĉevalon per admiraj okuloj. “Kaj
poste ni reiros hejmen.”
- 29 -