Turner, Ethel: Sep junaj aŭstralianoj - Hejmo

strangan amon en ŝi kiu foje tiel maltrankviligis lin. Li forte
suĉis sian cigaron kaj sopiris profunde; poste li sin turnis kaj
foriris en la direkton de la staloj por forgesi la tutan aferon.
La servisto estis for, ekzercigante unu el la ĉevaloj en la
longa kampo; sed io sin movadis en la jungilara ĉambro, do li
eniris.
Tie malgranda, malsekega guro staris super granda sitelo
kaj ion trempadis kun ĉarma vigleco.
Je la sono de liaj paŝoj Bebinjo sin turnis kaj levis al li
ŝvitantan vizaĝeton.
“Mi lavi por vi katidĉjojn kaj ankaŭ Fliberti-Ĝibeton,” ŝi
diris kun radianta mieno.
Li paŝis antaŭen, konsternita.
Jen estis liaj du preferataj katidoj, tremantaj, malgajaj,
ĝiskole en ŝaŭmo de sapeca akvo; kaj Fliberti-Ĝibeto, la bela
malgranda teriero kiun li ĵus aĉetis por sia edzino, ĉenita al
fosto, ankaŭ malseka, malgaja, kaj veaspekta, ankaŭ purigata,
frotlavata kaj surverŝata de akvo ĝis ĝia prudento ŝancelis.
“Ili estas tiel puraj kaj plaĉaj—ne plu kun aĉaj puloj nun.
Vi ja ĝojas, ĉu ne? Vi povos permesi ke Fliberti suriru vian
liton nun, kaj Katidĉjo Nigrokula estas—”
Kompatinda Bebinjo neniam nis sian parolon. Ŝi konfuze
sentis ke ŝi aŭdas malgrandan “vorton” de la patro, ke ŝi estas
iom forte skuata kaj eligita el la stalo dum la malfeliĉaj bestoj
estas sekigataj kaj tre zorge traktataj.
Sed la plej malbona afero ankoraŭ atendis, kaj la rezultoj
estis tiel malbonegaj ke la junaj familianoj Woolcot rme
decidiĝis neniam plu afekti virtojn kiujn ili efektive ne
posedas.
Bunty, kompreneble, same forte kiel la aliaj deziris doni
sian apogon al la kampanjo, kaj tiucele lia unua paŝo estis eniri
- 21 -