Turner, Ethel: Sep junaj aŭstralianoj - Hejmo

Meg komencis teksi rozkolorajn revojn pri la tempo kiam
ŝiaj blondaj, brilantaj haroj kolektiĝos en “simplan nodon ĉe
ŝia verto” aŭ “plektitaj en reĝinecan kroneton”, ĉar tiuj estis la
stiloj laŭ kiuj la heroinoj en la romanoj senescepte aranĝis
siajn harojn. Harplekto triope dividita estis tre malromantika.
Jen la motivo kial, kiel iaspeca kompromiso, ŝi tondis al si
franĝon kaj komencis diskrispigi la naĵon de sia harplektaĵo.
Ŝia patro rigardegis ŝin kiam li unuafoje rimarkis ĝin, kaj diris
ke ŝi aspektas kiel butika komizino, kaj Estera diris al ŝi ke ŝi
estas stulta infano; sed la spegulo kaj Aldita rekuraĝigis ŝin.
La sekvanta paŝo estis kaŝe plilongigi siajn robojn, kiuj
estis en la longa-mallonga stadio. En la privateco de sia
ĉambro ŝi apartigis la jupon de du-tri el siaj roboj ĉe la zono,
enmetis pecon de subŝtofo por plilongigi ĝin, kaj poste aldonis
falbalon ĉe la talio de siaj korsaĵoj por kaŝi la kunkudron. Ĉi
tio plilongigis la jupojn je almenaŭ du coloj, kaj aspektigis ŝin
alta, svelta guro, kiel ŝi bone konstatis.
Kaj neniu el tiuj aferoj estis tre malutila.
Sed Aldita laŭgrade fariĝis malkontenta pri ŝia talio.
“Vi sendube estas minimume dudektricola, Margarita,” ŝi
iam diris en absolute ŝokita maniero.
Ŝi neniam nomis sian amikinon Meg, asertante ke tiu
nomo estas “tro familieca kaj entute maleleganta.”
Meg rigardis de sia propra talio al tiu sveltega kaj eleganta
de sia amikino kaj profunde suspiris.
“Kiom mi devus esti?” ŝi diris mallaŭte; kaj Aldita estis
respondinta, “Dek ok—aŭ dek naŭ maksimume, Margarita;
veran simetrian gracion oni tute ne povas atingi kun talio
dudektricola.”
Aldita ne nur faris asertojn kaj komparojn, ŝi ankaŭ donis
al sia amikino praktikajn konsilojn, kaj montris al ŝi kiel oni
- 45 -