Turner, Ethel: Sep junaj aŭstralianoj - Hejmo

kaj estus pentrinda en kiu ajn pozo. Judi’n laŭ mia kredo oni
neniam vidis marŝanta kaj ŝi maloe aspektis pentrinda. Se ŝi
ne kuregis frenezule al la loko kiun ŝi celis, ŝi iradis per serio
da saltoj, saltegoj kaj strangaj saltetoj. Ŝi estis tre maldika, kiel
kutimas ĉe homoj kiuj havas hidrargon en la vejnoj anstataŭ
sango; ŝi havis malgrandan, vervan, lentugan vizaĝon kun tre
lumaj, malhelaj okuloj, malgrandan, rman buŝon kaj faskon
da malordaj, buklaj, malhelaj haroj kiuj estis por ŝi nevenkebla
ĝenaĵo.
Sendube ŝi estis la plej malbonkonduta el la sep, probable
ĉar ŝi estis la plej inteligenta. Ŝia brila elpensemo venigis ilin
senĉese en misaferojn kaj kvankam ŝi oe akceptis egalanime
la plej grandan porcion de la kulpo ili oe mallojalis kaj
riproĉis ŝin ĉar ŝi sugestis la petolaĵon. Oni baptis ŝin “Helena”
kio neniel klarigas “Judi”, sed ŝercnomoj kelkfoje estas
neklarigeblaj, ĉu ne? Bunty diris ke estas ĉar ŝi ĉiam spasme
kaj salte sin movas kiel la fama edzino de Pulĉinelo, kaj en tio
estas iom da vero. Ŝia alia nomo “Ŝaŭmo” estis pli facile
komprenebla; Pip diradis ke li ankoraŭ neniam vidis zingibran
elon kiu eferveskis kaj vezikiĝis kaj bruis samgrade kiel Judi.
Mi ankoraŭ ne prezentis al vi Pip, ĉu? Li iom similis al
Judi sed estis pli belaspekta kaj alta kaj li havis dek kvar jarojn
kaj havis same bonan opinion pri si kaj same malbonan
opinion pri knabinoj kiel knaboj de lia aĝo kutime havas.
Meg estis la plej aĝa en la familio kaj havis longan blondan
harplektaĵon kies tiradon Bunty ĝue kulpadis, dolĉan iom
reveman vizaĝon kaj surŝuton de belaj lentugoj kiuj kaŭzis al ŝi
multajn animdolorojn.
La familianoj kredis ke ŝi verkas poemojn kaj rakontojn
kaj eĉ enskribadas taglibron, sed oni neniam vidis eĉ unu el
ŝiaj folioj, tiel zorge ŝi tenis ilin enŝlositaj en sia malnova lada
- 5 -