A T J EH - the Aceh Books website

De in- en uitvoerhandel en het pasarverkeer
waren ook sedert 1913 steeds vooruitgaande,
maar werden na het uitbreken van den wereldoorlog
in 1914 heel wat minder. De beperkende
bepalingen op den in- en uitvoer drukten zwaar
op de prijzen vooral van de voornaamste uitvoerproducten
en de handel werd zelfs van geen
beteekenis, toen in 1917 het scheepvaartverkeer
nagenoeg geheel was gestremd.
De pepercultuur bleef, niettegenstaande de aan
de peperplanters verstrekte voorschotten, een
kwijnend bestaan Hjden, omdat de peperprijzen
meestal laag waren. Het terugbekomen van de
verstrekte voorschotten kostte steeds veel moeite.
Behalve de pepercultuur was voor de bevolking
de pinangcultuur van veel belang. Door de stremming
van het scheepvaartverkeer was de uitvoer,
zooals hiervoor reeds is gezegd, in de jaren
1917 en 1918 van nagenoeg geen beteekenis,
doch toen in 1919 de gelegenheid werd gegeven
de sedert eenige jaren opgestapelde voorraden
van inheemsche producten uit te voeren, had
eene belangrijke toeneming van de handelsbeweging
plaats.
Ofschoon door gouverneur Swart veel moeite
gedaan werd om de klappercultuur uit te breiden,
is het hem niet gelukt daarvan een volkscultuur
te maken. Het onderhoud door de bevolking Het
toch steeds veel te wenschen over en hierin scheen
geen verandering te kunnen komen.
Het voor den rijstbouw in cultuur gebrachte terrein
breidde zich onder Swarfs bestuur voortdurend
uit. Hierin kwam nog meerdere verbetering
106