A T J EH - the Aceh Books website

volking waren ingetrokken en dat Atjeh nu ook
als laatste gewest gebracht werd onder de algemeene
zeer Hberale bepaHngen op dat punt
van kracht in het overige Indie. Hiermede was
eindelijk een der grootste belemmeringen van
de persoonHjke vrijheid voor de Inheemsche
bevolking van dit gewest verdwenen.
Wat de cultures betreft bleef de rijstbouw op
vrij hoogen trap staan, doch de pepercultuur —
de zeer oude Atjehsche bevolkingscultuur, die
lange jaren bovenaan stond, ging vervallen. De
groote Hefde voor de peper scheen te verkoelen.
In 1919 bedroeg de uitvoer nog 4.340.000 K.G.,
in 1920 verminderde deze tot 2.658,000 K.G.
Met de klappercultuur ging het niet beter. In
1919 een uitvoer van 6 miUioen kilogram; in
1920 een export van 4 milHoen kilo's, De lag ere
copraprijzen brachten de bevolking tot oHebereiding,
welke oHe vooral in TapanoeH plaatsing
vond,
Daarentegen kon gedurende de jaren 1918-1921
worden gewezen op een steeds bloeiende pinangcultuur,
en — voor wat de Westkust van Atjeh
betreft — op een zich uitbreidenden aanplant
van „nilam" (patchouly). Met steun van den gouverneur
en van de Nederlandsche Handelmaatschappij
verrees te Tapa Toean een klein, cooperatief
oHebereidingsetablissement, dat reeds
spoedig tot het verzenden van oHen kon overgaan,
De Atjehsche Handelmaatschappij beheerde
in hetzelfde Tapa Toean reeds sinds jaren een
kapokpersinrichting, die ruim 300,000 K.G. per
jaar uitvoerde.
120