OPVOEDING

22 E.G.White - Opvoeding
Die Opvoeding van Israel
23
In Sy handelinge met die swerwers in die woestyn, te midde van al hul omwandelinge
heen en weer, in hul blootstelling aan honger, dors en vermoeienis,
in hul gevaar van heidense vyande en in die openbaring van Sy voor-
sienigheid vir hulle verligting, het God getrag om hul geloof te versterk deur
aan hulle die mag te openbaar wat voortdurend tot hulle voordeel gewerk
het. En nadat Hy hulle geleer het om op Sy liefde en krag te vertrou, was dit
Sy doel om, in die voorskrifte van Sy wet, die karakterstandaard aan hulle
voor te hou wat Hy verlang het hulle deur Sy genade moes bereik.
Kosbaar was die lesse wat gedurende hulle verblyf te Sinai aan Israel geleer
is. Dit was ’n tydperk van spesiale opleiding vir die erfenis van Kanaän.
En hulle omgewing hier het die vervulling van Gods doel begunstig. Op die
kruin van Sinai, wat die vlakte oorskadu waar die volk hul tente opgeslaan
het, het die wolkkolom gerus, wat die gids gedurende hul reis was. Snags as
vuurkolom het dit hulle
- 35 -
van Goddelike beskerming verseker; en terwyl hulle deur die slaap omsluit is,
het die brood van die hemel saggies op hul laer neergedaal. Orals daaromheen
het geweldige, ruwe hoogtes in hul plegtige grootsheid van ewige verduring
en majesteit gespreek. Die mens is daartoe gebring om sy onkunde
en swakheid aan te voel in die teenwoordigheid van Hom wat “die berge
geweeg [het] met ’n weegtoestel en die heuwels met ’n weegskaal.” Jesaja
40:12. Hier het God, deur die openbaarmaking van Sy heerlikheid, probeer
om Israel met die heiligheid van Sy karakter en vereistes te beïndruk en die
ontsettende skuld van oortreding.
Maar die volk was traag om die les te leer. Omdat hulle in Egipte aan tasbare
voorstellings van die Godheid gewoond was wat ook dikwels van die
verlagendste aard was, was dit vir hulle moeilik om ’n denkbeeld van die
bestaan of karakter van die Onsienlike te vorm. Uit medelye met hul swakheid,
het God hulle ’n simbool van Sy teenwoordigheid gegee. “Ook moet
hulle vir My ’n heiligdom maak,” het Hy gesê, “dat Ek in hulle midde kan
woon.” Exodus 25:8.
Met die bou van die heiligdom as woonplek vir God, is Moses beveel om
alle dinge te maak volgens die patroon van die hemelse dinge. God het hom
na die berg toe geroep en aan hom die hemelse dinge geopenbaar en volgens
die gelykenis daarvan is die tabernakel gemaak, met alles wat daaraan
verbonde was.
So het Hy aan Israel, wat Hy verlang het om Sy woonplek te maak, Sy
heerlike karakterideaal geopenbaar. Die voorbeeld is op die berg aan hulle
getoon toe die wet van Sinai afgekondig is en God voor Moses verbygegaan
en verklaar het: “Here, Here, barmhartige en genadige God, lankmoedig en
groot van goedertierenheid en trou.” Exodus 34:6.
- 36 -
Maar hierdie ideaal was hulle, op sigself, magteloos om te verwesenlik. Die
openbaring te Sinai kon hulle net hul behoefte en hulpeloosheid laat besef.
’n Ander les wat die tabernakel, deur sy offerandediens, moes leer, was - die
les van kwytskelding van sonde en krag deur die Heiland vir gehoorsaamheid
tot die lewe.
Deur Christus moes die doel verwesenlik word waarvan die tabernakel ’n
simbool was - daardie heerlike gebou, met mure van glansende goud wat
in reënboogkleure die gordyne weerkaats het waarop die gerubs uitgewerk
was, die welriekendheid van die ewig brandende wierook wat alles deurtrek
het, die priesters in vlekkelose wit geklee en in die diep verborgenheid van
die binnevertrek, bokant die versoendeksel, tussen die figure van neergeboë,
aanbiddende engele, die glorie van die Allerheiligste. In al hierdie dinge
wou God graag hê dat Sy volk Sy doel met die menslike siel moes bespeur.
Dit was dieselfde doel wat lank daarna deur die apostel Paulus uiteengesit is
toe hy deur die Heilige Gees gespreek het: “Weet julle nie dat julle ’n tempel
van God is en die Gees van God in julle woon nie? As iemand die tempel van
God skend, sal God hom skend; want die tempel van God is heilig en dit is
julle.” 1 Korinthiërs 3:16, 17.
Groot was die voorreg en eer wat met die toebereiding van die heiligdom
aan Israel vergun is; en groot was ook die verantwoordelikheid. ’n Gebou van
onoortreflike luister wat vir sy samestelling die kosbaarste materiaal en die
mees verhewe kunstigheid vereis, sou in die woestyn opgerig word deur ’n
volk wat so pas uit slawerny ontsnap het. Dit het na ’n oorweldigende taak
gelyk. Maar Hy wat die bouplan gegee het, het belowe om met die bouliede
saam te werk.
“Verder het die Here met Moses gespreek en gesê: Kyk, Ek het Besaleël, die
seun van Uri, die seun van Hur,
- 37 -
van die stam van Juda, by sy naam geroep; en Ek het hom vervul met die Gees
van God, met wysheid en verstand en kennis en bekwaamheid vir allerhande
werk. ... En kyk, Ek het hom Oholiab bygegee, die seun van Ahisamag, van die
stam van Dan. En in die hart van elkeen wat kunsvaardig is, het Ek wysheid
gegee, dat hulle alles wat Ek jou beveel het, kan maak.” Exodus 31:1 - 6.
Watter skool vir vakmanne was dit nie daar in die woestyn, wat Christus en