OPVOEDING

38 E.G.White - Opvoeding
Die Lewens van Groot Manne
39
het, as oorwinnaar uit die stryd getree en die titel ontvang het van ’n prins
saam met God.
As herdersknaap wat sy vader se kuddes versorg, het Josef se rein en eenvoudige
lewe die ontwikkeling van sowel fisieke as verstandelike krag begunstig.
In gemeenskap met God deur die natuur en die studie van die groot
waarhede wat as ’n heilige pand van vader na seun oorgelewer is, het hy
verstandelike krag en beginselvastheid verwerf.
In die krisis van sy lewe, toe hy daardie verskriklike reis van sy kindertuiste
in Kanaän na die slawerny van Egipte deurgemaak het, toe hy vir die laaste
keer die heuwels aanskou wat die tente van sy bloedverwante verberg, het
Josef sy vader se God in herinnering geroep. Hy het die lesse van sy kinderjare
onthou en sy siel is met ontroering gevul by die voorneme om getrou
bevind te word - om altyd op te tree soos dit ’n onderdaan van die hemelse
Koning betaam.
In die bittere lewe van ’n vreemdeling en ’n slaaf, te midde van die tonele
en geluide van ondeug en die verloklikhede van ’n heidense godsdiens, ’n
godsdiens wat
- 53 -
omring was deur al die bekoring van rykdom en kultuur en koninklike praal,
het Josef standvastig gebly. Hy het reeds die les van pligsgetrouheid geleer.
Getrouheid in elke posisie, van die nederigste tot die hoogste, het elke vermoë
vir die mees verhewe diens opgelei.
In die tyd toe hy na die hof van Farao geroep is, was Egipte die grootste
onder die nasies. In beskawing, kuns, geleerdheid was die land sonder weerga.
Deur ’n tydperk van uiterste moeilikhede en gevaar het Josef die sake
van die koninkryk geadministreer; en hy het dit op ’n wyse gedoen wat die
vertroue van die koning en die volk gewen het. Farao het “hom aangestel as
heer oor sy huis en as heerser oor al sy goed; om sy vorste te bind na sy begeerte
en aan sy oudstes moes hy wysheid leer.” Psalm 105:21, 22.
Ingewing hou die geheim van Josef se lewe aan ons voor. Met woorde van
Goddelike krag en skoonheid het Jakob, in die seën wat hy oor sy kinders
uitgespreek het, soos volg van sy geliefkoosde seun gepraat:
“Josef is ’n jong vrugteboom, ’n jong vrugteboom by ’n fontein; sy takke klim
oor die muur. Die boogskutters het hom wel geprikkel en hom beskiet en hom
bestry, maar sy boog het sterk gebly en die arms van sy hande was buigsaam,
deur die hande van die Magtige van Jakob van die God van jou vader, wat
jou help en met die hulp van die Almagtige wat jou seën met seëninge van
die hemel daarbo, met seëninge van die watervloed wat daaronder lê. ... Die
seëninge wat jou vader ontvang het, oortref die seëninge van die ewige berge,
die kostelike gawes van die ewige heuwels. Dit sal wees op die hoof van Josef
en op die hoofskedel van die uitverkorene onder sy broers,” Genesis 49:22-26.
- 54 -
Lojaliteit aan God, geloof in die Onsienlike, was Josef se anker. Hierin het sy
krag geskuil.
“En die arms van sy hande was buigsaam, deur die hande van die Magtige van
Jakob.”
Daniël, ’n Ambassadeur van die Hemel
Daniël en sy metgeselle in Babel was in hul jongelingsjare skynbaar meer
begunstig as Josef gedurende die vroegste jare van sy lewe in Egipte; tog is
hulle aan karaktertoetse onderwerp wat skaars minder straf was. Uit die betreklike
eenvoud van hul Judese tuiste is hierdie jongmanne van koninklike
afkoms na die luisterrykste van alle stede, na die hof van sy grootste vors,
geneem en hulle is uitgekies om vir die koning se spesiale diens opgelei te
word. Fel was die versoekings wat hulle in daardie verdorwe en weelderige
hof omring het. Die feit dat hulle, die aanbidders van Jehova, gevangenes
in Babel was; dat die voorwerpe van Gods huis in die tempel van die gode
van Babel geplaas is; dat die koning van Israel self ’n gevangene in die hande
van die Babiloniërs was, is grootpraterig deur die oorwinnaars opgehaal as
bewys dat hulle godsdiens en gewoontes beter as die Hebreërs se godsdiens
en gewoontes was. In sulke omstandighede het God, juis deur die vernederings
wat Israel se afwyking van Sy gebooie uitgelok het, aan Babel bewys van
Sy opperheerskappy gelewer, van die heiligheid van Sy vereistes en van die
gewisse gevolg van gehoorsaamheid. En hierdie getuienis het Hy gelewer,
soos dit alleen gedoen kan word, deur diegene wat nog aan hul lojaliteit
vasgehou het.
Tot Daniël en sy metgeselle het daar, heel aan die begin van hulle loopbaan,
’n beslissende toets gekom. Die opdrag dat hulle voedsel vanaf die
koninklike tafel voorsien moes word, was ’n uitdrukking van sowel die koning
- 55 -
se guns as sy besorgdheid oor hulle welsyn. Maar omdat ’n deel aan afgode
geoffer is, was die spys van die koning se tafel aan afgodediens gewy; en
deur van die koning se oorvloed te nuttig, sou dit so beskou word dat hierdie
jongmanne hulle met hom in sy eerbetoon aan valse gode verenig het.
Aan sodanige verering het lojaliteit teenoor Jehova hulle verbied om deel