Gepubliseer op - AH Bogaards

Herinner aan wat?
Die onvolkomenheid van die Ou Bedeling word nog eens duidelik onderstreep, met
verrassende toeligting daarby. Op die volgende aspekte moet ons let:
Die skaduwee (10:1) van die Nuwe in die Oue bevat die gedagte van voorafskaduwing. 'n
Skadu se gestalte word bepaal deur sy voorwerp ('n boom of mens se skadu's verskil), maar
al lyk dit daarna, is dit nie die voorwerp self nie. Die beeld self (kyk Kol. 1:15) sê iets van 'n
werklik vatbare vorm of gestalte. In die wet was God se werk dus herkenbaar, maar die hele
seremoniële diens het gewag op en geroep na die volheid.
Die feit dat 'n versoendag weer elke jaar nodig was, het bewys dierebloed bring nie
volledige versoening nie (10:2, 4). Vergifnis is wel so vir die volk verkry (Lv. 4:20). Tog het
hulle weer gesondig en was 'n herhaling van offer noodsaaklik.
Die offers is 'n herinnering aan die sondes. Dit fokus die aandag op die sondes van die
jaar. Al was die opset van Versoendag dat die sondes versoen en weggeneem word, is dit
op dié wyse tog weer aangemeld. Hier is sprake van 'n herinnering aan sonde, terwyl
Christus juis die aandag op Hom vestig — by die nagmaal met sprake van 'n gedagtenis aan
Hom (1 Kor. 11:24, 25).
Verdere bewysmateriaal
Die gedagte kon by die Hebreërs opgekom het dat dit nou alles waar is as jy eenmaal
Christus en die Nuwe Testament erken. Daarom gryp die skrywer weer op die Ou Verbond
terug om sy saak te bewys en hulle te oortuig. Hy bring Psalm. 40 as bewysmateriaal voor
(10:5 — 9). Dit word deur en van Dawid gesê, maar direk op die Christus, Seun van Dawid
toegepas. Die Skrif word dus bygeroep om te bewys dat diereoffers nie genoegsaam was
nie.
Reeds in die Ou Bedeling het God meer as diere by die offer gevra: ook die gesteldheid
van die offeraar voor God moet reg wees (Jes. 1:11; Jer. 6:20; Hos. 6:6; Amos 5:21). God
wil nie nét diere en ook nie vir altyd nie.
Die aanhaling van Psalm 40 kom uit die Septuagint. Die Hebreeus het: ore gegrawe (kyk
in ons Bybel); die Grieks het: liggaam berei. Die bedoeling is dieselfde: om na God te hoor
en jou heeltemal oor te gee.
Verrassende nuwe lig word vanaf die kruis van Golgota oor hierdie Skrifwoorde gebied.
Daaruit spreek die skrywer hier. Die totale oorgee aan die wil van God geld tog nêrens en by
niemand soos in Jesus Christus in sy volkome gehoorsaamheid, tot aan die vloekdood van
die kruis nie.
Let op die herhaling van die woorde uit die psalm. Dis om die bereidwillige oorgawe te
beklemtoon (10:5 — 7en8 —9).
Dit onderstreep verder dié saak dat die versoening deur Christus in sy bloed die
inkarnasie of vleeswording kleur. Geen sin dus in sy menswording as Hy nie tot die volle
einde sy taak volbring nie.
Staan of sit
Christus is dus die draaipunt in al God se werk, besonderlik in die onderskeid tussen Ou en
Nuwe Testament en die hele verandering in God se opset. Daarom word gesê (10:9b):
— Hy (Christus) neem die eerste weg. Die hele skadudiens word deur Christus opgehef,
natuurlik omdat Hy dit vervul het.
— Hy stel die tweede daar. Ons mag dus nie onder die Nuwe Bedeling aan die seremonies
en alles wat daarmee verband hou (heilige plekke, tye, mense), wil vashou nie. Christus
het Hom vrywillig gegee om hierdie wil van God te doen (10:10). Dis die bron van ons
36