Gepubliseer op - AH Bogaards

Oog op die toekoms
Die Christene (aan wie Hebreërs gerig is) het al 'n hele geskiedenis deurloop. Hulle het die
lig van die Evangelie ontvang (10:32) en dit het probleme meegebring
Sommige is gesmaad en verdruk (10:33, 34); daar was lyde en miskien selfs dood onder
hulle. Die skouspel is in Grieks teater (in en aan hulle kon hierdie dinge gesien word).
Andere het hulle nie om eie behoud of gerief van die verdruktes teruggehou nie, al sou dit 'n
risiko vir hulleself ingehou het.
Die wegneem van aardse of tydelike sekerheid het hulle egter nie gehinder nie. Michel sê
pragtig: Hulle het geweet lyde is genade en uit hierdie genade kom vreugde (kyk Lk. 6:23;
Jk. 1:2).
Die krag van die geloof en eerste liefde moet hulle bly onthou, omdat dit deur moeilike tye
kan dra. Die vrymoedigheid (10:35) is nou meer moed, dit wat subjektief in die mens is.
Hulle moet dus in teenslae en ontmoediging vasbyt (Hd. 4:13). Al verdien die mens niks voor
God nie, is daar tog 'n beloning uit genade. Nooit mag 'n gelowige die vasklou aan God
prysgee nie, want dit dra deur lewe en dood. En God sal self sy beloftes waarmaak (10:36).
Die Christen moet nie soek om 'n makliker pad as Jesus Christus te loop nie.
Dan word die wederkoms van Christus self weer as troos voorgehou (10:37). Weer word na
die Ou Testament vir bevestiging teruggegryp — uit Habakuk 2 (kyk Rm. 1:17) en uit Jesaja
26:20. Met 'n effens ander aksent uit die Septuagint lê die klem op die Messias — en hier
duidelik op sy tweede koms. Hy is nog nie daar nie en gelowiges moet dus wag en hoop en
glo. Die waarskuwing is om nie aan die kring van die Christelike gemeente te onttrek nie,
want op dié afdraaipad wag die oordeel. Wie glo en hoop, sal die lewe sien. En hier lê weer
'n vastrapplek vir die volgende gedeelte: die loflied op die geloof (Hebr. 11).
40