dpo_10081.pdf

90 OVER DE VERGIFTIGE WONDEN,
begeerte ra duisternis, afkeer van drinken, en
een merkbaar jeukend, knagend, of ook wel
pynlyk gevoel in de voorige wond. Als nu
de ziekte daadlyk tot ftand komt, dan word de
ftaat zeer verbazend. De lyder vervalt in een
hete koorts , die de dolheid genaamd word,
waarin hy woedende ogen vertoont, een fchuimenden
mond heeft, nimmer flaapt, zomtyds
ftuiptrekkingen krygt, blaft en huilt gelyk als
de dieren die hem gebeten hebben, doch inzonderheid
allen drank zodanig fchuwt, dat, als hy
dien al drinken wil, of dezelve heimlyk by hem
gebragt word, hy allerhevigfte trekkingen bekomt
, en daarom denzelven met alle vermogens,
en met byten van zig afweert, terwyi hy
integendeel alles, dat niet vloeibaar is, wel kan
doorzwelgen. In dezen toeftand word zyn
fpeekzel even zo vergiftig, als dat van een dol
dier, en het befmet ook insgelyks op dezelfde
wyze, als het of door een beet in 't bloed komt,
of maar alleenlyk op zodanige delen van de huid
gebragt word, die flegts met een dun huidje zyn
bedekt, zo als de lippen, tong, enz. of die
een weinig gekwetst, en van de opperhuid ontbloot
zyn. Daardoor zyn 'er befmettingen door
het geven van een kus, of door garen, daar het
fpeekzel van den lyder op gekomen is, en dat
een gezond mensch langen tyd daarna door den
mond gehaald heeft, waargenomen. Men geneest
nimmer zodanige lieden, maar zy fterven
reeds den derden of vierden dag, na dat het
fchuwen van het drinken, dat men de watervrees
noemt, by dezelven heeft ftand gegrepen.
Dolle honden, wolven, vosfen, katten, enz.
zelfs hanen, eenden, en andera vogels, als ze
zeer