dpo_10081.pdf

OVER DE BLOEDSTORTINGEN. 183
maakt daar linne doeken in nat, men legt die
op het hart, en vernieuwt dezelven zo dikwyls
als ze warm worden, waarvan men doorgaans
ene fpoedige werking heeft. Men kan ook het
poeder van de eikezwam door de fchaft van een
pen in den neus blazen, of wieken van plukzel,
met het liquor anodynus mineralis Hofmanni bevogtigd,
in den neus fteken, en deze wieken of
het geronne bloed, dat 'er zig voor zet, moet
men laten zitten,zonder daar aan te roeren,tot
dat het eindelyk van zelfs los gaat. Te gelyk zet
men de benen des lyders, na dat men ze boven
de enkels en knieën met gemelde behoedzaamheid
N. 1. vast omwonden heeft, in water, dat
nog koud nog heet moet zyn, en als het bloeden
geftild is, maakt men de zwagtels, niet
eensklaps, maar langzamerhand, den enen na
den anderen, los. Aan de flapen van het hoofd
moet men blinde koppen zetten. Daar en boven
word, in dit en in het vorige geval, om
het bloeden te ftillen, alle half uur zo veel falpeter
als op de punt van een mes kan liggen,
cn een lepel vol wynazyn in water verdund, of
het mengzel, of de koeldrank §. 95. N. 2. ingegeven
, en de lyder moet zig enige dagen geheel
in rust houden.
Bloedhoesten.
3. Als iemand bloed ophoest, dan moet hy
zig weinig bewegen, en niet overluid fpreken of
lachen , als mede niet buiten noodzaaklykheid
hoesten of niezen. Met de gewoonlyke bloedfpuwing
uit de long gaat weinig of geen hoest
mede gepaard. Doch als het bloed, door- een
M 4 on-