dpo_10081.pdf

98 OVER DE VERGIFTIGE WONDEN,
vergiftiger,naar mate zy meer verhit en kwaadaartiger
zyn, en dan gaan zy nog het vergift
der viervoetige dieren, in fchielykheid van werken
en in doodlykheid, te boven: want zommigen
zyn 'er, die reeds binnen weinig uren
de vergiftiging aanduiden, en zelfs in zulk een
korten tyd doden.
Als men van zodanige dieren geftoken is,
en het vergift, dat zy in den bek hebben, in
ons bloed, of aan ontblote zenuwen is gekomen
, dan ontftaat 'er fchielyk ene ftekende
en kloppende pyn in de wond, en ene rode
zwelling, die van tyd tot tyd blauw word,
en de naby gelegene delen bezet; de huid brand
zeer, en 'er komen bloedblynen op; daarna als
het vergift in den plas van 't bloed, of tot de
grotere zenuwen is ingedrongen, volgt 'er
traagheid, een fnelle, zwakke en zomtyds tusfchenpozende
pols, hartklopping, bedwelming
der zinnen, angst, grote kwalykheid met galagtige
braking, verzwakking der ogen, pyn in
den buik, bezwaarde ademhaling, de hik, beving,
ftuiptrekkingen, koud zweet, koude leden
, en cle dood op. Als 'er de lyder van opkomt
, dan blyft het ontftoken gezwel nog
lang van gedaante als de roos; de wond ettert,
en 'er komen .blaren op van ene wegëtende
fcherpte , die geftadig rondsom uitbyt,
en eindelyk word de ganfche huid geluyvagtig.
BEHANDELING DER WOND.
§. 61.
i. Wanneer de wond aan een deel is, dat
zulks