dpo_10081.pdf

92 OVER DE VERGIFTIGE WONDEN,
ten, de tong uitfteken, een fchuimenden bek,
en een tragen gang hebben, en overdwers lopen,
de ogen na beneden Haan, ene loodkleu.
rige tong vertonen, hunnen heer niet kennen,
en onder het ftrelen eensklaps kwaad worden en
byten; dan is de woede by hun op het hoogfte gekomen,
en zy fterven kort daarna. De beet
van zulk een dier is ten hoogfte gevaarlyk, en
doorgaans ongeneeslyk.
Als een hond, die gebeten heeft, doodgeflagen
is, eer men heeft kunnen onderzoeken, of
hy dol geweest zy, of niet, dan moet het volgend
middel dit kunnen beflisfen. Men vryft
de keel , de tanden , en het tandvleesch van
den doden hond met een ftuk toebereide
fpys, waarby men zorg moet dragen, dat 'er
geen bloed aan kome, en geeft dit vervolgens
een hond te eten. Als deze het met fchreuwen
en huilen fchuwt, dan is de dode hond
zeker dol geweest; doch als hy het opëet,
dan heeft men niets te vrezen. Voor het
overige moet men zig daar niet op verlaten,
dat een hond van den worm gefneden is,
want het is zeker, dat zodanige honden dan
nog dol kunnen worden.
DE BEHANDELING VAN DE
WOND.
§• 58.
Als men weet dat de wond door een dol,
of ten minfte door een getergd dier veroorzaakt
is, dan moet men de volgende regels,
zo fchielyk als mooglyk is, in acht nemen.
1. Laat