BEDRIJFSADVISERING MINDERHEDEN: EEN VAK ... - docs.szw.nl

werkgever; de Wet SAMEN wordt eveneens gebruikt als startpunt voor een bezoek, maar
veel minder dan in de begintijd van het adviseurschap. In het begin van de jaren ’90 deden
de adviseurs vooral missiewerk: arbeidsmarktbeleid voor minderheden stond in de kinder-
schoenen en de belangstelling van werkgevers moest worden gewekt. Op dit moment
leveren meer werkgevers dan vroeger een jaarverslag in bij het depot van de Wet SAMEN.
In dit verslag kan de adviseur een aanknopingspunt vinden voor het maken van een
afspraak voor een bedrijfsbezoek. In het jaarverslag kan de werkgever bijvoorbeeld
aangeven dat hij werkt met allochtoon personeel, maar moeite heeft met de communicatie
op de werkvloer. In tegenstelling tot de Wet SAMEN, heeft de bedrijfsadviseur geen
prominente verantwoordelijkheid toebedeeld gekregen bij de uitvoering van het MKB-
convenant of de Wet Inburgering Nieuwkomers (WIN). Dat de bedrijfsadviseurs niet direct
worden betrokken bij deze laatste twee beleidsinstrumenten is overigens niet onlogisch. Het
MKB-convenant richt zich op zowel de vraag- als de aanbodzijde van de arbeidsmarkt en
de WIN beïnvloedt uitsluitend de aanbodkant van de arbeidsmarkt, terwijl de
bedrijfsadviseurs (en de Wet SAMEN) exclusief bedoeld zijn voor de vraagzijde.
De ene bedrijfsadviseur besteedt veel aandacht aan het participeren in stuurgroepen van in-
stroomprojecten, terwijl een ander vooral bezig is met het in contact brengen van allerlei
partijen. Een volgende geeft aan dat cursussen bij bedrijven over interculturalisatie zijn
specialiteit vormt; de meeste adviseurs huren hiervoor echter gespecialiseerde bureaus in
(conform de drietrapsraket: het gespecialiseerde advies- en trainingswerk wordt in principe
uitbesteed aan gespecialiseerde bureaus). Ook zijn er adviseurs die vanouds sterker gericht
zijn op plaatsing van werkzoekenden, bijvoorbeeld omdat zij een verleden als consulent
hebben, of als consulent aan een project voor minderheden hebben gewerkt; deze adviseurs
bezoeken een bedrijf met een aantal te bemiddelen allochtonen in hun achterhoofd. Twee
van de vijftien bedrijfsadviseurs vinden dat hun werk primair bedoeld is voor het plaatsen
van de doelgroep en pas in de tweede plaats voor het adviseren van werkgevers. Volgens de
één laat het landelijk functieprofiel zijn accentuering toe terwijl de ander gewoon doet wat
hem goeddunkt en zijn eigen weg zoekt.
Afgezien van Noord-Holland Noord met zijn afwijkende taakspecialisatie zijn er andere ver-
schillen merkbaar tussen de regio’s wanneer het gaat om het takenpakket. De verschillen
ontstaan meestal omdat een bepaalde regio uitblinkt in een bepaalde aanpak. Zo heeft in
Limburg een projectmatige werkwijze gefunctioneerd, waarbij de bedrijfsadviseurs
‘afgerekend’ werden voor hun werkzaamheden door de partners binnen het project: de
activiteiten van de bedrijfsadviseurs werden als kostenpost op de begroting gezet. In
sommige gevallen, waarbij projecten geïnitieerd werden vanuit de regionale
Arbeidsvoorzieningsorganisatie, betaalden de opdrachtgevers voor de dienstverlening van de
bedrijfsadviseurs. Deze commerciële werkwijze stuitte soms op kritiek van collega’s in het
land, maar de adviseurs in Limburg benadrukken dat zij op deze wijze tastbare resultaten
44