een toekomst voor kloosters - Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed

de rol van de rijksdienst voor het
Cultureel erfgoed
De Rijksdienst waardeert en selecteert het cultureel
erfgoed. Waarderen is het toekennen van betekenis aan
erfgoed door analyse, interpretatie en duiding. Dit kan
zowel gaan over objecten (zoals gebouwen) als over
complexen en structuren (zoals stads- en dorpsgezichten
en verdedigingslinies). Voor het waarderen is kennis nodig
van de bouw-, verbouwings- en gebruiksgeschiedenis.
Alleen dan wordt duidelijk hoe het gebouw of complex tot
stand is gekomen.
De minister van OCW bepaalt vervolgens of een gebouw
kan worden aangewezen als rijksmonument. Behalve de
waardering spelen bij de selectie van monumenten ook
andere criteria een rol, zoals bestuurlijke en/of financiële.
Als er geen aanwijzing als monument volgt, blijft de waardering
van een gebouw of complex echter bruikbaar voor
restauraties en verbouwingen.
Bij de aanwijzing van een gebouw tot rijksmonument stelt
de Rijksdienst een ‘omschrijving’ vast, waarin staat vermeld
welke onroerende zaken zijn beschermd. Ook wordt
vaak aangegeven wat de belangrijkste monumentale
waarden van het monument zijn. Dit is als het ware de
‘geboorteakte’ van een monument. Soms is er na de aanwijzing
tot monument al zoveel tijd verstreken dat nieuwe
informatie beschikbaar is gekomen, de zeldzaamheidswaarde
is toegenomen of de waardering is gewijzigd. Dan
kan bij verbouwing of herbestemming een aanvullende
waardestelling nodig zijn.
Door de bouw van een nieuwe kloostervleugel ten behoeve van de
museumfunctie kon de middeleeuwse kruisgang van het klooster in
Ter Apel de sfeer van een ruimte voor meditatie en gebed vasthouden.